_.𝒅𝒆𝒑𝒑𝒚._

Πιστεύω πως πρέπει να ξεκινήσεις σειρά όπου σου στέλνουν γράμματα τα οποία θα ήθελαν να στείλουν σε κάποιον αλλα δεν μπορούν για διάφορους λόγους.

Θέλω να πάρω τον πόνο και να τον μετατρέψω σε κάτι όμορφο. Σαν ένα άγονο χωράφι που με την ελπίδα σου το κάνεις γόνιμο. Όλοι αισθανόμαστε χαμένοι, στερευουμε από υπομονή και ιδέες αλλά στο τέλος της ημέρας κάτι καίει μέσα μας και αυτό είναι το πιο σημαντικό πως όσο φορές και αν πέσουμε ξανά σηκωνομαστε. 

Όταν λέω “επειδή είσαι εσύ”, εννοώ κάτι πολύ βαθύ:
          
          Όχι επειδή έχεις τέλειο δέρμα, όχι επειδή σε γουστάρει κάποιος, όχι επειδή έχεις διαβάσει, χορέψει, γελάσει, ντυθεί, φλερτάρει ή σταθεί “σωστά”…
          
          Αλλά επειδή είσαι ΕΣΥ.
          
          Με το δικό σου μυαλό, με το σώμα που κουβαλάει κάθε χαρά και κάθε απογοήτευση, με το βλέμμα σου που λέει "έχω περάσει πράγματα αλλά συνεχίζω", με την καρδιά σου που ακόμα νιώθει, που ακόμα θέλει, που ακόμα αγαπάει — έστω κι αν φοβάται λίγο.
          
          Δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα. Ούτε να γίνεις “αρκετά” για να αξίζεις.
          Αξίζεις, απλά επειδή υπάρχεις, και είσαι ΕΣΥ. Με τα όλα σου. Και τα καλά, και τα ευαίσθητα, και τα κουρασμένα.
          
          Αυτό εννοώ. Και αυτό δεν στο παίρνει κανείς.

Θα βγει κι άλλο βιβλίο στο χωρισμός

Έχετε νιώσει ποτέ τόσο ερωτευμένες που να μην μπορείτε να κάνετε τίποτα; να καταπνιγεται τα συναισθήματα σας και να σας δημιουργείται κόμπος στον λαιμό;. Να ξέρετε ότι θα κάνετε να δείτε καιρό τον άλλο και να μην μπορείτε να το σταματήσετε. Να είστε περήφανες για αυτόν που τα καταφέρνει και συγχρόνως πληγωμενες που δεν είστε κάθε μέρα μαζί του. Δεν μπορείτε να μοιραστείτε τις χαρές σας,τις λύπες σας την καθημερινότητα σας. 
          Να σας λέει ότι του λείπετε αλλά να μην μπορείτε να είστε μαζί. 
          
          Ακούω τραγούδια μου τον θυμίζουν.
          Κλείνω τα μάτια μου και τον ονειρεύομαι.
          Τον βλέπω και χαίρομαι που είναι καλά.
          Μου αρέσει να μου μιλάει, να μου λέει για την ζωή του. Να γελάει με τα αστεία μου. Να μου λέει ωραία λόγια.
          
          Μου αρέσει που είναι ξεχωριστός από εμένα, καμία σχέση εμείς οι δυο μεταξύ μας στον τρόπο ζωής μας. 

θυμάμαι την πρώτη μου ήμερα στον παιδικο, ήμουν τεσσάρων μου έρχεται στο μυαλο το δωμάτιο που είχαν τα παιχνίδια, από τις πιο τραυματικές μου εμπειρίες το πρώτο παιχνίδι που είδα και ήθελα να παιξω ήταν μια ψεύτικη εργαλειοθήκη με τρυπάνι, βίδες, σφυρί παω να την παρω και με προλαβαίνει ένα αγοράκι και μου λέει  ''είναι για αγορια αυτό'' και μου το αρπάζει μέσα από τα χερια. Το θυμήθηκα σήμερα ήταν και παλια άδικος ο κόσμος...

Σήμερα κάποιος με ρώτησε τι θεωρώ ενδιαφερον πάνω μου και συνειδητοποίησα ότι είναι από τις λίγες ερωτήσεις που δεν μπορώ να απαντήσω.

Κάποιος τις προάλλες μου είπε πως δεν χρειαζόμαστε την τύχη για να πετύχουμε αυτά που θέλουμε. Και συνηδειτοποιησα αστραπιαία πως είχε απόλυτο δικαιο.

Όταν νιώθεις να κουράζεσαι, κάνε ένα βήμα πίσω, πάρε μια βαθιά ανάσα και παρε διάλειμμα για τον εαυτό σου. Μην περιμένεις τους άλλους να σε κάνουν καλά...

Αγαπητέ Νίκο  
          
          Πάντα πίστευα πως να συνδέεσαι με κάποιον είναι αναπόφευκτο, ίσως και να μην σκεφτόμουν καθαρά, είχα κάνει σίγουρα τις λάθος επιλογές.
          Και αφού δημιουργήσαμε αυτή την σχέση, δεν σταμάτησα να κλαίω για ανόητα πράγματα, δεν σταμάτησα να σκέφτομαι και να παραλογοζιμαι για ξένα αγόρια. 
          Μπορεί να μου αρέσε που με επαιρνες μαζί σου να δούμε μπάλα, αλλά δεν μπορούσα  να κλάψω πλέον μπροστά σου σε ενοχλούσε...
          Μου άρεσαν οι βραδινές μας βόλτες, οι αγκαλιές σου, τα αστεία σου αλλά οχι όλο το είναι σου γενικώς.
          Μου αρεσε που με έλεγες όμορφη...έλεγες ότι καμία άλλη δεν σε έκανε να αισθάνεσαι έτσι, αυτό το πιστεύω...
          Που μιλαγες στους φίλους σου για εμάς.
          Μου αρεσε και συνεχίζει να μου αρέσει μέχρι και το τελευταίο πέταλο από τα τριαντάφυλλα που μου εφερες, δεν πρόκειται να τα πετάξω.
          Που με είχες πάρει τηλέφωνο πιωμενος να μου ζητήσεις συγγνώμη και να μου πεις πόσο με αγαπάς, αν και τώρα είχες καιρό να το κάνεις...
          Δεν ξέρω τι σου αρέσει σε εμένα. Πάντως ξέρω στα σίγουρα πως τον τελευταίο καιρό δεν μου άρεσε ο εαυτός μου σε αυτή την σχέση. 
          Αν με ρώταγες τώρα αν θα άντεχα χωρίς εσένα 
          Η απάντηση μου θα ήταν πιθανώς ναι
          Και αν με ρώταγες αν μπορούμε να μείνουμε μαζί  ή απάντηση μου θα ήταν πιθανώς όχι 
          Και αν μπορούσα να σε μαγεψω με κάθε τρόπο για μα μην κοιτάς άλλες και στεναχωριεμαι θα το έκανα, γιατί ήθελα να είμαι το παρόν σου και το μέλλον σου.