"Uyandım saat üç, dört, beş bana hiç fark etmez
Ne zaman çalınsa kalbim
Derler ki: "bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık"
Kalan umutlarımdan
Birini seçip hepsini, hepsini hep kaybettim
Şimdi kendimden geri
Ne kaldı, ne kaldı kimseler duymadı, sadece duvarlar ağladı..."