"Gidiyorum." Eve kapıya doğru ilerledi, durdu, geriye doğru baktı.
"Trafik şubesinden kocamın minikopteri ile gökotobanlarında hız yaptığını duymak istemiyorum."
"Duymayacaksın. Çok iyi rüşvet veririm."
-------
Onu karanlıkta da olsa tanıyordu. Kokusunu, tadını, tenini... Burada böyle onun yanında sorular yoktu. Sadece cevaplar oluyordu. Bütün cevaplar. Sırtında hissettiği kalbin, şimdi kendi göğsünde hızlandığını hissediyordu.
Daha önce kimsenin olmadığı şekilde yanında oluyordu Roarke.
''Adımı söyle"
''Eve. '' Roarke'ın dudaklarını genç kadının yüzündeki morluklarda gezinirken acısını aldı.
''Benim Eve'im."
-------
"Bir adamla otuz yıl evli kalıyorsun, ciddi bir yatırım yapıyorsun. Seni sepetlediğinde epey rahatsız olursun."
"Bunu aklımda tutarım."
"Ben mi? Ben kiralık katil falan tutmam?"
Eve Roarke'nin insanın ağzını sulandıran yüzüne baktı.
"Seni kendim öldürme nezaketini gösteririm."
"Teşekkürler sevgilim." Roarke eğilerek Eve'in başının üzerine bir öpücük kondurdu.
"Böyle konularda işi şahsen ele alacağını bilmek çok rahatlatıcı."
En bir sevdiğim ❤️
Nora Roberts - Ölüm Serisi.