Ulice Londynu spowite były gęstą, nieprzeniknioną mgłą. Na głowy pospiesznie skrywających się przechodniów padał deszcz, a ich stopy napotykały głębokie kałuże.

Pośród ulicznego gwaru stolicy, stała spokojnie rudowłosa dziewczyna, z rozbawieniem przyglądając się histerii pewnej pani, która płakała nas swoimi nowiutkimi szpilkami, aktualnie oblepionymi błotem.

- Parszywa angielska pogoda - prychnęła.

- Taka jest najpiękniejsza - odparła dziewczyna, z lekkim uśmiechem na twarzy, i poszła dalej.

Nikt nie wie, kim była.
Nikt nie wie, dokąd szła.
Nikt nie wie, co zrobiła.

Widzieli tylko mokre, rude włosy opadające na czarną bluzę i lekki uśmiech tajemniczej dziewczyny, która spoglądała na świat z rozbawieniem.

Ale potem odeszła, a ludzie wrócili do swoich spraw, zupełnie nie przejmując się nastolatką. Większość zupełnie ją zapomniała.

Ale nikt nie spodziewał się, że za rogiem znajdą ją martwą.

________________

OFICJALNE INFO: Odchodzę z Wattpada. To nie oznacza, że zaraz zaloguję się z przeglądarki, udając, że 'przecież kto... ja? nie'. To oznacza, że nigdy więcej nie odwiedzę Wattpada. Nie sprawdzę powiadomień. Nie odpowiem na komentarze i wiadomości, nie przeczytam niczego. Odchodzę z Wattpada na zawsze (co za dramatyzm, kurczę...) i nie mam w planach się juź tutaj pojawiać.

Żadna z moich książek nie dostanie prawowitego zakończenia (przepraszam Kath, przepraszam Joy), ani żadna nowa nie zostanie opublikowana.

Wattpad zrył moją niewinną psychikę. Jeśli więc jakimś cudem nadal tu jesteś i trwasz zupełnie niewinnie, uciekaj stąd.

Mówię serio.

Potem już nie ma odwrotu.

"ℬ𝓁ℴℊℴ𝓈𝓁𝒶𝓌𝒾ℯ𝓃𝒾 𝒸𝓏𝓎𝓈𝓉ℯℊℴ 𝓈ℯ𝓇𝒸𝒶, 𝒶𝓁𝒷ℴ𝓌𝒾ℯ𝓂 ℴ𝓃𝒾 ℬℴℊ𝒶 ℴℊ𝓁𝒶𝒹𝒶𝒸 𝒷ℯ𝒹𝒶."

𝕄𝕥 5, 8