🕯MN13💡

Merhaba

Sizin de hiç ölmekten korktuğunuz , yaşamak için de gücünüzün kalmadığı günler oldu mu?

Sonra oldum 
          Sonra öldüm ben
          

   Küçükken hep hayal kurardım. Bir kahraman hakkında. Bu kahraman benim en zor anlarımda yanımda olacaktı mesela. 
             Sesimin çıkmadığı zamanlarda sesim olacaktı, gücümün olmadığı zamanlarda gücüm olacaktı. Kısaca benim olamadığım ben olmama yardım edecekti. 
            Ama sonra büyüdüm. Hayallerim de etrafımdakiler tarafından ezilerek küçültüldü. Kahramanım da sadece zihnimin bir köşesinde öylece asılı kaldı. Ne konuştu, ne de hareket etti.
             Çünkü artık büyümüştüm ve hayal kurmak boştu. Aynı kitap okumak gibi. Ya da yazmak gibi. Hepsi insanlar için hayır hayır benliğini kaybetmiş sığ görüşlü insanlar için boştu. Kahramanım hiç bir zaman olmayacaktı.
             Hayatım kurduğum hayallere hiç yakın olmayacaktı. Etrafımdakiler ne ise ben de o olacaktım. 
              Gözyaşlarımı usulca içime akıtacak her şey yolundaymış gibi davranacaktım. Çünkü büyümüş olmak bunları gerektiriyordu.

Gece içimizdeki hüzünle oturduğumuzda bizi anlayacak biri olsaydı mesela.
          Vazgeçiyorum herşeyden dediğimizde arkamızda olacak biri var olsaydı yada.
          En yakınlarımızın bile bizi üzemeyeceği bir dünyada yaşıyor olsaydık,hep mutlu olur muyduk?
          Düştüğümüzde ayakkabılarına bakıp gülümseyebileceğimiz birileri var mı şu diyarda? Ya da şu kainatta?

Keşke hayat hayallerimiz kadar güzel olsaydı.
          Ya da hayatlarımız hayal edemeyeceğimiz gibi olsaydı da aklımız ermeseydi.
          Hep çocuk kalsaydık mesela.
          Ya da içimizdeki çocuğu öldürmeselerdi.
          Bizi sevecek birileri olsaydı ya da sevilebileceğimize inandırsalardı bizi.

Geçmiş doğum günün kutlu olsun

They took the crown but it's alright.
          

I know, I'd go back to you.

Göğün birinde değilse ötekinde bir kıvılcım gizlidir işte o kıvılcımı alevlendirmek gerekir.
              -Aamir Khan