gülmek her zaman mutlu olmak için değildir bazen öyle gülmeler vardır ki en büyük acıları gizlemek içindir 


Ve gecenin sessizliği sinmiş düşlerime, küf kokuyorlar. Sessizliğe bürünmeyen yalnızca kelimelerim var benim... Onlarda karanlığa haykırarak dökülüyordu satırlara. Özgür kaldıklarını sanıyorlardı fakat bilmiyorlardı ki düştükleri her satırı biraz daha karanlığa büründürüyorlardı.
Bense satırlarda boğuluyorum, sessizce. Hergün biraz daha kopuyorum gerçeklerden. Gerçek hayat fazla kasvetli çünkü. Fazla karanlık... Bu karanlık beni ürkütüyor ve bu yüzden cümlelerin gölgesinde soluklanmayı seçtim. Yeni bir kapı aralanıyor şimdi... Haydi, tut elimden beraber soluklanalım kelimelerin eşsiz gölgesinde.



Karanlık damlıyor parmak uçlarımdan, satırlara. Bu karanlık benim eserim.  Hırçın dalgalar çarpıyor zihnimin kıyısına, her seferinde daha şiddetli.