Dlaczego niektórzy nie mogą pogodzić
Się z tym, że lubię coś, czego Oni nie? 
Dlaczego, gdy raz błąd popełnię to Oni
Wyśmieją wszystko, co dotyczyło mnie?

Co mam do powiedzenia w tej sprawie ja? 
Tak mała dziweczyna, zupełnie nieważna,
Która tylko w swoich dziełach oraz swoich snach
Może być taka, jaka chce być - odważna.

Chcę zwrócić się do świata i zadać te pytania 
Dręczące mnie w złych chwilach bólu i zwątpienia.
Chcę wyrazić swą opinię, uwagi, błagania,
Lecz jak, gdy ich wzrok jakby zawsze mnie ocenia?

Dlaczego w końcu ludzie nie zaakceptują 
Tego, kim jestem i tego, co chcę robić?
Dlaczego za me błędy ciągle na mnie plują,
A zamiast szukać zalet, me wady chcą wyłowić?

Dlaczego ludzie patrzą na me osiągnięcia,
A nie na to po co i dlaczego ja się staram? 
Dlaczego im dozwolone są wytknięcia,
A gdy ja ich krytykuję to ich dreczę albo karam?

Dlaczego to, CZYM jestem, ważniejsze jest w tych czasach
Niż to, KIM chcę zostać i KIM się sama czuję? 

A gdy wciąż chcę im dogodzić, pytanie w głowie hasa:
Dlaczego wciąż się staram, dlaczego wciąż próbuję?