Geçmemiş üç yara var vücudumda. Biri kaşımın hemen üst katında, biri kimsenin selam bile vermediği sırtımın bodrum katnda, sonuncusu herkesin yalandan ilgilendiği ama hiç bakmadığı kaburgalarımın terasında.
İkisi kanayarak açıldı, birinde neşter birinde taş kullanıldı. Sonuncusuna tek insan değmedi ama çok söz kırbaçladı. Biri çıkıp seni seviyorum dese geçerdi biliyordum. Kimse demedi. Gönlüm hep ağrıdı durdu en yalandan gülümsediğim anlarımda.
Onlar sormadıkça ben öfkelendim
Onlar merak etmedikçe ben daha çok parçalandım.
Sonuna öldüm. Dirilttiler. Sıfırdan doğdun dediler. Yine kimse sevmedi gerçekten. İnsanlar uzaklara gidince özlenir diye biliyorum dedim ama çok uzak kalmadın dediler. Hep aceleyle okşadılar başımı.
Sitem etmiyorum yanlış anlamayın. Sevin oğullarınızı, kızlarınızı diye diyorum. Durun acele etmeyin, okşayın başlarını sanki son kez okşuyormuş gibi. Siz sevmezseniz büyümeden ölür o çocuklar.
