- Balaca olduğumda dünya mənə necə də təhlükəsiz gəlirdi.. Düşüncələrimdə əsla pis sonluqlar olmazdı. Heç nə məni yaralamazdı. Böyümək istəyirdim,böyüyüb kimsə olmaq istəyirdim,öz həyatımı qurmaq,öz ayaqlarım üstündə durmaq istəyirdim. Böyüdüm və "təhlükəsiz" sandığım dünyanın əsl üzünü gördüm. Artıq böyümək istəmirəm,həyata çəhrayı gözlüklərlə baxan o balaca qız olmaq istəyirəm.. Çünki böyüdüyündə dünya artıq pisliklər və bilinməzliklərlə dolu olur..
Və məhz belə bir dünya bizi həm güclü edər,həm də sındırar. Dəqiq deyə bilərəm ki,güclü olmazdan öncə səni sındırarlar,hissələrə bölərlər. Hisslərini paramparça edərlər. Paramparça olacaqsan. Sonra isə parçalarını digərlərindən,səni yaralayan insanlardan götürməyə başlayacaqsan. O zaman düşünəcəksən:" bunlardan hansı mənim-özüm idi,hansını mən başqalarına fayda vermək üçün yaratdım?"... Bundan sonra özünü itirdiyini anlayacaqsan. Bundan sonra heç kimə,özünə belə nə hiss etdiyini deyə bilməzsən. İnsanlar "səni anlayıram" deyər. Bilirsən mi,belə bir situasiyada ən çox yaralayan nədir? Ətrafına baxırsan,ən yaxının belə nə çəkdiyini,hisslərini anlaya bilmir... Və sən bütün hisslərini bir dəfəlik dəfn edib,ömürlük itirməyə hazır olursan...
#°BirQızınGündəliyindən°