🕴🏻

olum hayat ne garip lan 23 olmama az kaldı ama elimde hiç bi bok yok, ben bu hayata yitip gitmek için mi geldim, sikeyim böyle hayatın ızdırabını, neyse kim kaybetmiş ki biz bulalım, biz anca kaybederiz sürekli ve devamlı. Olsun kaybedecek şeyi olmayanın endişesi de yoktur. En fazla ölürüm.

Kendimi kendi karanlığımdan kurtaramadım

Ve 21 yaşıma kadsr pes etmemiş olmam, tamam devam et, diyorum. Ama daha ne göreceğim, gerçekten yetmedi mi? Yaşadıkça hayatım bir yumak halini aldı, ipin bazı yerleri kopmak üzere ve dokundukça canımı acıtıyor

İnsanlara güvenmek çok saçma, hayatta en çok güvenmek istediğim insanlardan biri olan babam tüm güvenimi paramparça etti. Ve ben bunj o kadar uzun süredir içimde tutuyorum ki. Üzerine düşünüp kendimi üzecek o kadar çok şeyim var ki, aydınlığa çıkamıyorum. Gecelerce düşünüp ağlıyorum,bir çıkış yolu bulamıyorum. Ailem farkında olmadan bana o kadar çok yüklendi bu baskı altında eziliyorum

Burası benim güvenli alanım oldu, yüzlerce şey yazıp sildim, ağladım, güldüm ve direk içimi olduğu gibi döktüm, keşke bu hesap dertleştiğim bir insan olsaydı ve ben sarılıp ağlasaydım ama kendimden başka kimseye sarılamam

Çok gergin ve köşeye sıkışmış durumdayım, kusmak istiyorum.
          Kendimden kurtulmak istiyorum, olmak istediğim kişi olamak. Ama biliyorum ki depresif ve kötü bir ruh haliyle kimse yanımda kalmak istemez, hepsinden nefret ediyorum. Beni asık suratımla da sevmek bu kadar zor mu, iğrençsiniz, her istediğinize evet demek ve gülmek zorunda mıyım ben? Sizin beklentilerinizi karşılamak için değil, kendi hayatımı yaşamak için doğdum. Tamamen yanlız kalmak istiyorum.

Hayattımda ilk kez beni şaşırtan büyük bişey yaşadım, biri vardı kütüphanede sürekli bakıp incelediğim, geçenlerle bir arkadaşla konuştuk (yönelimimi bilen)"seni biriyle tanıştırıcam" dedi, sonra gurup kurdu biz konuştuk tanıştık ama ben bir yerde gördüm onu emindim, sordum "sen kütüphanenin 3. katında takılıyomusun" diye "evet" dedi, "pembe bir suluğun var mı?" dedim "var" dedi, işte benim yks sınavından önce kesip durduğum kişi oymuş, o da beni yemekhanede görüyomuş sürekli ve konuşmak istiyomuş. Ben onu kütüphanede görünce, biyoloji çözdüğünü falan görünce yks öğrencisi sandım, tıp okuyormuş. Kendisi bir trans erkek ama o kadar tatlı, anlayışlı ve sevecen ki. Bazıları erkekliği toksik maskülenlik olarak algıladığı için sizi trans erkeklerden soğuta biliyor sanırım ama ben onunla iyiki tanıştım. Açıkçası okuldaki onca öğrenci arasından arkadaşımla tanışması, sonra arkadaşımın bizi tanıştırmak istemesi, birbirimize bu kadar benzememiz hepsi çok güzel ve olağan üstü, belki de aşık değilim henüz ama sevgimi beni olduğum gibi seven ve bana bunu hissettiren birine vermek istiyorum. Umarım herkes bir gün erkek olmanın oje sürmek veya makyaj yapmakla son bulacağını düşünmeyi bırakır, umarım herkes kafasındaki o "dibine kadar erkek" olgusunu bir kenara bırakır, böyle yaparak çevrelerine de kendilerine de ne kadar zarar verdiklerini görürler.
          
          Ve birde çok tuhaf bir his ikimizde birbirimizi görüp konuşmak istemişiz, ama emin olamamışız bir yolunu bulamamışız ve yazın hayat tekrar bizi bir araya getiriyor :)) 
          
          Düşündükçe mutlu oluyorum, illa sevgili olmak ya da hayatımın aşkı olması gibi bir iddam da yok, sadece cidden gözlemleyip hoşlanmıştım, tanıştığım için çok mutluyum, beni "evet böyle trans erkekler de varmış, hepsi toksik veya öfke küpü olmak zorunda değilmiş" dedirttiği için çok mutluyum. 
          
          Sanırım eskisi kadar çekinmiyorum birileriyle konuşmaktan, gelgitsiz insanlarla konuşunca gayet iyi anlaşa biliyormuşum. Bunca zaman kendimi suçladığım için pişmanım.

Maybe my soulmate died, I don't know.
          Maybe I don't have a soul.

Hala Bir Derdim Var 
          
          Ama artık içimi parça parça deş...
          
          Hala deşiyor evet.
          
          Bu tutukluk, geçti diyememek,
          Hep aynı şarkıya dönmek.
          
          Sahi bir gün şarkılar karışık çalarken bu günkü gibi, bu şarkının canımı acıtmadığını görebilecek miyim?
          
          "Bir derdim var artık tutamam içimde" diye diye 21. yaşımı da bitirmek üzereyim.
          
          Ne güzel tuttum içimde öyle, aslında bağıra çağıra söyleyip haykırmak istedim bu şarkıyı her dinleyişimde.
          
          Bir derdim var artık tutarım içimde :)
          
          Bir derdim var
          Bir derdim varr
          Bir derdim var
          Bir derdim varr
          Bir derdim varrrr 
          Bir derdim varr
          Tutamam içimde...
          
          Bir derdim var artık tutamam içimde.

Ne desem boş 
          Bu dünya bok