Δεν έχω να γράψω κάτι ιδιαίτερο, μήτε μπορώ να βρω λέξεις που δεν έχουν υποθεί ήδη.

Γράφω για εμένα, γράφω για την ψυχή μου . Γράφω για όλα εκείνα που θα νιώσω βαθιά μέσα μου , μα που τα χείλη μου θα σταθούν ανίκανα να παραδεχθούν .

Γράφω και για εσένα , για εσένα που θα με νιώσεις έστω και λίγο μέσα στις λέξεις μου ,για εσένα που έστω και μηδαμινά και ελάχιστα θα ανατριχιάσεις και θα συμφωνήσεις στα λόγια μου. Γράφω για εσένα ,που δεν σε ξέρω και δεν θα σε μάθω ποτέ, όμως πάντα θα μας ενώνει κάτι κοινό : δύο-τρείς λέξεις που μιλούν στην ψυχή μας.

Είμαι λοιπόν η Κίρκη και γράφω μονάχα δυο-τρείς λέξεις ,που έχουν υποθεί ήδη από άλλα χείλη, από άλλα χέρια, σε άλλους καιρούς. Όμως σε αυτές τις χιλιοειπωμένες δυο-τρείς λέξεις έδωσα δική μου μορφή, τις έπλασα με τα δικά μου χέρια, τις έκανα δικές μου.



Εσένα που με διαβάζεις σου ανήκει ήδη η καρδία μου και ας μην γνωριζόμαστε.