tinuwiel

Twitterda çok sevdiğim gerçekten çok yakın hissettiğim birisi var, bazen iyiki tanımışım dediğim ve ilk defa oradaki kimliğime saklanmaktan vazgeçip gerçekte tanışmak istediğim birisiydi ancak ben yazmadan yazmıyor oluşu beni özlemediğini ve bir çok sıkıntı yaşarken yanımda hissetmemek beni çok üzüyor...hep ben yazar arayı düzeltirdim artık zorlamak istemiyorum gerçekten de ona bir yük gibi hissediyorum ve bunlar doğru sanırım üzerinden kaç gün geçti bir kere bile iyi olup olmadıgımı merak etmedi... Neyse umarım mutludur bensiz ama ben yalnızım

Başarısızlık benim kaderim mi...yine her şeyi batırdım bok ettim kendime tebrik ediyorum yine bi bok beceremedin

Buraya hep mutsuz olduğumda yazıyorum evet yine mutsuzluktan öleceköişim gibi hissediyorum ders çalışamıyorum planlarım hep aksadı.. Ders çalışamadığım gibi eğlenemiyorum da kafam vicdanım her yer dolu ve acıtıyor 

Bazen bu dünyada herkes mutlu da bi tek ben mutsuzum gibi hissediyorum

Burayı kimse görmediğinden rahatça yazıyorum çok mutsuzum bi yıldır sürekli çalışmama rağmen üst üste barişarısızlıklarla karşılaşıyorum yaşama tutunma oranım %1 fln beni hayata tutan hiç bişey yok

Çok yalnızım...