"Seni hâla ne kadar çok sevsem de yaptıklarını istesem de affedemem."
Gözlerini kocaman açtı. "Ama affettiğini söyledin!"
Sözlerini umursamadan konuşmama devam ettim. "Ve bil ki senin gibi birini affetmeyi de hiç bir zaman istemem!"
Sözlerimle yıkılmış, gözlerinden bir kaç damla yaş artarda düşmüştü.
Sesimin titrememesini umarak, " Yüzüne daha fazla bakmaya dayanamıyorum, bu yüzden her şeyi bitirmek en iyisi." Arkamı dönüp gitmeden önce, "Umarım beni unutur ve başka birini severek hayatına mutlu bir şekilde devam edersin. " diyerek yüzüne son kez bakmadan arkamı dönüp yürümeye başladım.
Daha bir kaç adım atabilmiştim ki bağırarak söyledikleri nedeniyle duraksadım. Sözleri bende tokat etkisi yaratmıştı. "Kalbimi aşkınla yakıp kül ettikten sonra, nasıl başkası için atacak bir kalbe sahip olabildiğimi söylersin! Gitme! Cevap ver bana!"
