Et Memorias

Sa tingin ko oras na para magising sa katotohanan na ayos lang na hindi ako masaya. Ayos lang kung hindi ako nakatawa.
          
          Na hindi ko na kailangan pang humanap ng magpapasaya sa'kin kasi kontento na ako sa nararamdaman ko. 
          
          Kahit 'di ko man maisatitik ang aking nadarama ay ayos lang sapagkat alam ko sa sarili ko kung ano ito. 
          
          Ayos lang na hindi ako masaya pero hindi rin ako malungkot. Ayos lang na hindi ako nakatawa pero hindi rin ako nakabusangot. 
          
          'Yung puntong hihiga ako sa aking higaan, yayakap sa aking unan, dadantay sa isa pang unan, tatalukbong--- ibabalot ang sarili sa makapal na kumot saka dadamhin ang lamig ng paligid. Iyon na 'yun. Ayos na 'yun. Kontento na ako roon. 
          
          Hindi ko na kailangang hanapin pa sa labas ang kaligayahang sa sarili kong lamang mararanasan. Makokontento na ako roon. 

Maraming taong daang ulit na humiling na sana hindi na lang nangyari sa kanila, na sana hindi na lang nangyari sa kanila.
          
          Maraming taong daang ulit na humiling na sana ay makaahon na sila sa maruming hukay. 
          
          Tapos ikaw, ikaw mismo ang naglilibing sa sarili mo. Ikaw mismo ang naglalagay ng putik sa katawan mo.
          
          Isang araw ikaw mismo ang papatay sa sarili mo habang nabubuhay ka pa. 

May mga lalaking pinalaki lang talaga nang tama ng kanyang mga magulang o 'di kaya'y mas piniling maging maginoo.
          
          'Wag kang ano. 

Hi salamat sa pagfollow, please check and read my new story-in series. The first story of Nyctoseries, Does she love him is out now. Check it with this link.
          
          https://my.w.tt/wjbOVVuAa7

Sistema ang puntiryahin niyo kasi kahit na sinong presidente pa ang ilagay niyo riyan, kung ganoon at ganoon pa rin kabaluktot ang sistema, pare, wala rin.

Balik tayo kung saan nagsimulang umalab ang pagiging makabayan sa akin puso. 

"Sinong nagsabing pwede kang magpakatotoo sa kanila?" 

BOTTOMS UP!