Koneserium

w mojej głowie
          już od rana
          leci soundtrack
          z Deltarun'a
          
          ale bez kitu xD

jestem na lekcji historii i leci film o powstaniu warszawskim
          
          na obecne w klasie 19 osób tylko ja wydaje się wykazywać jakiekolwiek zainteresowanie
          
          przez ten fakt czuje dziwny smutek 

profilowe
          
          idealne

przeglądanie memów z osobą prowadzącą rozmowę kwalifikacyjną

eh
          
          od jakiś hm... 3 lat męczy mnie pewien pomysł na książkę
          ciągle odpycham go od siebie wmawiając, że nie mam czasu ani weny
          
          co za bzdura

ajć
          już 02:48

do pewnych smaków się dorasta
          
          *patrzy na brukselkę*
          
          zaczynam w to wątpić
          

nikt w życiu mnie tak nie irytował, jak szkolna pielęgniarka
          
          jest to niska, kobieta w podeszłym wieku i wtostrzonych rysach twarzy  farbująca włosy na wściekłego kasztana
          
          jednak nie chodzi o jej wygląd, tylko o sposób bycia
          
          ta ciągła irytacja w głowie, poczucie wyższości, nadopiekuńczość wynikającą z chęci dowartosciowania się, negacja wszelkiej krytyki z zewnątrz
          
          ugh
          
          nie cierpię baby

przynajmniej raz w roku mam fazę na oglądanie katastrof lotniczych
          
          cieszę się, że już mam to za sobą

przeglądam sobie w spokoju książeczki i nagle
          
          reklama mi wyskoczyła na ryj
          
          głośnik na full'a
          
          i wstyd na całe osiedle