Płacząca dusza ściga się z Bogiem Serce jej dawno leży odłogiem Umarło cicho, krew zatrzymało Nikt nie zapyta, co tu się stało Goni za szczęściem, lecz jest za późno Świat jego dzieciństwa już cały usnął Błyszczy się tylko ostrze topora Ja go użyję, gdy przyjdzie pora Odetnę wszystko, zerwę łańcuchy Wtedy się zbudzą wszystkie złe duchy I przyjdą po mnie, by zabrać ciało Które bez duszy umrzeć zechciało