En güzel intihar sigaranınkiydi belki de...Bir dudak için doğarak aynı dudağa zehirli veda buseleri kondurup,acılı nefesler bahşederek,o dudak için sönünce. Tüm benliğini birisi uğrunda yitrince.

En sesli koku kitap kokusuydu belki de...Mürekkebinin sonsuza kadar kaybolocağı sayfa için attığı çığlıkların kokusudur sadece. Birine mühürlenince.

En amansız aşk birinin gözyaşı kadar olabilmekti belki de...
Onun gözlerinde doğup onun koynunda ölünce.     Başlangıcının sonuna dönüşmesiyle.

En çirkin paragraflar bunlardır belki de...
Yazarak anlatmaya çalışırken hislerini,birileri okuyup hissetmeyince. Öyle değersizce.


En umursamaz insan benimdir belki de...Bunları bilerek bu yazıya devam ettiğimde. Sessizce.


Enlerini merak edersin belki de...Bütün bunları okuyup düşününce. Kendince.