Hej! Nowy rozdział Anonimu poleca się do przeczytania:
          
          https://www.wattpad.com/1510999837-anonim-rozdzia%C5%82-12-rollercoaster-emocji-a-to-tylko
          
          Stare rozdziały też się polecają, jeśli ktoś jeszcze ich nie czytał, a ma ochotę na odrobinę żenady przed pójściem spać. :)

Cześć w nowym roku! 
          W końcu opublikowałam nowy rozdział. Wyszedł mi gigant, który nadal się ciągnie, więc podjęłam decyzję, by podzielić go co najmniej na dwie części. A to oznacza, że pewnie kolejny pojawi się znacznie szybciej. :) 
          
          Wszystkim, którzy czytają, życzę miłej lektury:
          https://www.wattpad.com/1508984728-anonim-rozdzia%C5%82-11-rozchwytywana-basia

Dziękuję za obserwację 

Dla mnie już za kilka godzin długo wyczekiwany tydzień wolnego. :) Liczę, że w końcu nadrobię czytanie Waszych świetnych opowiadań!

10 rozdział, tym razem bez cytowania, bo za dużo spoilerów ;)
          
          https://www.wattpad.com/1503715245-anonim-rodzia%C5%82-10-p%C3%B3jdziesz-ze-mn%C4%85-do-kina

"– Czego? – zapytał nieuprzejmie, znowu ruszając przed siebie.
          
          – Chciałam cię przeprosić – odparłam prosto z mostu, idąc obok niego. – Za moje zachowanie. Mam… takie jakby wytłumaczenie.
          
          – Takie jakby? – jak widać mimo wszystko był bardziej ciekawy niż zły na mnie.
          
          – Tak… – odpowiedziałam. – Bo wiesz, ja dostaję takie listy…
          
          – Takie jak ten, który ostatnio zabrała ci Marchewka? – wtrącił się z pytaniem.
          
          – Właśnie takie – przytaknęłam. – I… ostatnio dużo ich, to znaczy pojawiają się w niekoniecznie komfortowych dla mnie okolicznościach.
          
          – No dobra, ale co ja mam z tym wspólnego? – ponownie przerwał mi Amadeusz, zatrzymując się na środku chodnika.
          
             Po tym pytaniu prawdziwa odpowiedź nie potrafiła przejść mi przez gardło. Stałam tak naprzeciw niego i błądziłam wzrokiem, skrupulatnie omijając jego postać.
          
          – Czekaj… – zawahał się chłopak. – Ty myślałaś, że ja to piszę? – zapytał.
          
             Wydawało mi się, że w jego głosie wyczułam nutkę rozbawienia. Dopiero wtedy spojrzałam na jego twarz. Jednak mi się nie wydawało: uśmiechał się ironicznie.
          
             Spaliłam strasznego buraka, a serce podeszło mi do gardła.
          
          – Co? Nieeee – zaprzeczyłam, sama również udając śmiech. – Po prostu… po prostu byłam tym dzisiaj poirytowana. No i wiesz, przepraszam, że wyładowałam się na tobie.
          
          – Aha – odrzekł wyraźnie nieprzekonany moim gęstym tłumaczeniem się.
          
             Miałam kłamstwo wymalowane na twarzy.
          
          – No, to teraz już wiesz. Ufff, cieszę się, ciężar z serca! – powiedziałam na jednym wydechu. – To jeszcze raz sorki, pa! – rzuciłam krótko i odwróciłam się na pięcie, idąc tak szybko, że technicznie rzecz biorąc po prostu biegłam.
          
          – Ej, Basia! – Amadeusz zawołał za mną.
          
             Ale ja już się nie obejrzałam."
          
          Rozdział 9, moi mili ;) 
          https://www.wattpad.com/story/372572931-anonim

Udało się. :) Skończyłam pisać dziewiąty rozdział, a Anonim ma już 102 strony. 
          
          Teraz zastanawiam się, czy publikować wcześniej, czy dopiero w niedzielę. ;) 
          
          W sumie taki rozdział w zapasie daje poczucie komfortu. Z drugiej strony jednak nie chciałabym, żeby mnie rozleniwił.
          
          PS To nie tak, że ja sobie piszę z głowy na bieżąco. Pełen konspekt powstał już latem. :) Aczkolwiek... ewoluuje xD (jak zawsze).

Wielkimi krokami zbliżam się do stu stron Anonimu, co uświadamia mi, że jeszcze sporo tej historii zarówno przede mną, jak i przed Wami. W moim odczuciu najlepsze dopiero będzie się działo. Mam nadzieję, że Wy też tak to odbierzecie.
          
          Przy okazji przypominam, że wczoraj pojawił się ósmy rozdział pt. "Jak odpisać na anonim?" :) 
          
          https://www.wattpad.com/story/372572931-anonim

"	Przełknęłam ślinę, czując jak fala gorąca, która zalała mnie chwilę wcześniej, teraz dla odmiany odpływa z mojego ciała. Niechętnie, bardzo niechętnie otworzyłam książkę od biologii, starając się jak tylko mogę zasłonić dłonią niebieską kopertę.
          – A co tam pani ma? – z ust Marchewki padło pytanie, którego obawiałam się w tej sytuacji najbardziej. Gorzej już chyba być nie mogło.
          – Aa… to nic takiego – odpowiedziałam wymijająco.
          – Proszę pokazać – poleciła nauczycielka.
          – Nie – sprzeciwiłam się stanowczo. 
          	Ku mojemu zaskoczeniu kobieta bezceremonialnie wparowała łapą pod moją dłoń i pochwyciła liścik. 
          – To moje! – krzyknęłam z oburzeniem. – To prywatne!
          – Odbierze to sobie pani po lekcji – zakomunikowała oschle Marchewka. – Teraz proszę zająć się czytaniem. Jak widać, liściki pani przeszkadzają – mówiąc to, uniosła wysoko niebieską kopertę z napisem „Basia”, tak że każdy mógł się jej dokładnie przyjrzeć. "
          
          Nowy rozdział Anonimu poleca się do przeczytania :) 
          
          https://www.wattpad.com/story/372572931-anonim

Dzisiaj gorszy dzień na wielu polach, ale udaje mi się kontynuować mój strike z pisaniem minimum jednej strony, który trwa już... 9 dni! Taka drobnostka, którą mogę poprawić sobie humor. :) 
          
          Nawet zastanawiałam się, czy nie zapytać, kto chce dołączyć do wyzwania, ale później przyszło do mnie, że większość z aktywnych tu osób jest znacznie bardziej płodna pisarsko ode mnie. ;) 
          
          Dobrej nocy wszystkim. ❤️