Κορίτσια μου....
Ξέρω πως χάθηκα και με συγχωρείται. Αλλά αυτό τον καιρό που λείπω έγιναν πολλά είτε καλά, είτε κακά... Αυτός είναι και ένας λόγος ακόμη που έλειπα. Η αλήθεια είναι πως μου έλειψε όλο αυτό.... Αλλά από την μία δεν θέλω να το ξανά κάνω. Και θα ήθελα να σας πω τον λόγο, ώστε να με καταλάβαιτε έστω και λίγο.
Βασικά όλα ξεκίνησαν όταν με μπλόκαραν και δεν μπορούσα να δημοσιεύσω κανένα κεφάλαιο. Στεναχωρέθηκα τόσο πολύ... Αλλά μια εβδομάδα μετά, κατάφερα και πάλι να τον ανοίξω. Όμως όταν τον ξανά άνοιξα, η ζωή μου ανατράπηκε προς το καλύτερο. Βασικά έγινε και κάτι πολύ κακό, αλλά προσπαθώ να είμαι θετική.
Τέλος πάντων, σκέφτηκα πως όταν έγραφα...δεν ζούσα. Κοιτούσα πάντα το μέλλον και έχανα το παρόν μου. Είχα τόσες φαντασιώσεις, που δεν θα τις έλεγε και κανείς πραγματικές... Δυστυχώς ή ευτυχώς πιστεύω πως θα καταφέρω λίγα από αυτά. Επίσης, σοκολατάκια μου, πλέον χαίρομαι που ζω. Ζω το παρόν μου εξαιτίας κάποιου μοναδικού για εμένα. Ζητώ συγγνώμη για τις ιστορίες που δεν τέλειωσα, για τα λάθοι μου... Για όλα! Γνώρισα θαυμάσια κορίτσια εδώ πέρα... Με κάποια ήρθαμε ναι πολύ κοντά μάλιστα. Επίσης θέλω να σας ευχαριστήσω για την υποστήριξη σας, που εδώ και ένα χρόνο με έκανε χαρούμενη! Θα μου λείψετε! Σας αγαπώ! Αντίο!
