Fakat o gecenin sabahında gözlerimi revirde açtığımda artık aramızda hiçbir fark kalmadığını anladım Cesur. İkimizde beklemeye mahkum edilmiş bir avuç aptaldan ibarettik. Aptallığımıza bile ağlayamayacak zavallı aptallardık biz. O gün yaşadıklarım bana şunu öğretmişti bu dünya da bir tek ölüler ağlayamıyordu ve bir de zavallı gölgeler.
Sevgili Dostum Cesur,
Senin için ağlayamasam da yaşadığım sürece kalbimde var olmaya hep devam edeceksin.
-Gümüş