Gülüşlerimizi sakla, bir kavanoz için çok fazla fakat bir kapağı olana da çok az.
Bizi çıplak sevinçlerimizden hatırla, hiçbir hüzne bulaşmamış dikeni pamuktan ayırmadan önce.
Sakin akıp giden gülüşlerimiz donatsın, tüm ağlayarak iç çektiğin duvarların üstünde.
Sağlam bir çerçeve, içi boş bir sayfadan renksiz göz yaşlarımıza eziyet etsin.
Bilirsin ya bazı sevinçlerimiz göz yaşıyla, kimisini atlatamadım bile. Çok mu ağır diye değil elbet.
Gün geçtikçe bana hak vereceksin. Her anı bir göz yaşı diye, günü gelince, haklıymış diyeceksin.
Karaloydin.