Ruhunun derinliklerine baktığında gördüğü tek şey karanlıktı.Daha derine indiğinde sevgiyi,mutluluğu,üzüntüyü,aşkı zincirlediğini gördü.
Işıkta görülebilir elle tutulabilir tek şey acı ve nefretti.Zincirlerden kurtulmuş bu duygular kızı yönetiyordu.
Denizdeki dalgalara doğru ayağını salladı.Yalnızdı.Korkmuyordu.Yalancı mavi bir dünyada karanlığı yaşıyordu.Karanlığın onu esir almasının ötesinde o kendini teslim etmişti. Ve o tatmin edilemez ve dinmek bilmez duyguların esiri değildi.Duyguları o esir almıştı.Üzmezse kaybederdi.O da kazanmayı seçti.
                                             "Kumsal Akdoğan"







♠️Gözyaşları acının sessiz sözleridir.♠️