![](https://img.wattpad.com/useravatar/bookreaderyy.84.119793.jpg)
![](https://img.wattpad.com/useravatar/LIVA_TUNCAY_HACER.84.442386.jpg)
LIVA_TUNCAY_HACER
Link to CommentCode of ConductWattpad Safety Portal
GENÇ ADAM; hayatta fazla zorluklarla karşılaşmamış anne ve babasının ona sunduğu ve kendi elleriyle kurmaya çalıştığı bir hayat vardı 22 yıllık hayatında çok şey görmüştü ama yaşadıkları sadece ufak dertlerdi kafaya takacak kadar yoktu oysa bir gece yağan yağmura aldanıp evine yürüyerek gitmek istemiş ıslanan kıyafetlerine rağmen yürümüş aslında bu hatası onu zorlu bir sınava girmesine sebep olacak olan ve hayatına yön verecek olan hastalığıyla karşı karşıya gelmişti sadece bir saatlik yağmur yüzünden hayata gözlerini kapatabilirdi elinde tuttuğu mendil ve üzerinde ki kan bunu belli ediyordu ama şans ondan yana olup bir şekilde yenmeyi başarmıştı ama bünyesi zayıftı en ufak hata tekrar aynı şeylere sebep olabilirdi bir daha yaşamak istemediği o hastalık ve bilemezdi hayatın ona getireceklerini şimdi 24 yaşında olan genç hiçbirşey olmamış gibi yaşarken gittiği evde daha önce hiç bir yerde karşılaşmadığı siyah küt düz saçlarına inat bir ruhtan farksız olan genç kızı görmüştü kız gencin erkek kardeşinin eşiyle karşılıklı konuşuyor arkadaşına birşeyler anlatıyordu ama gözleri çok farklıydı daha önce bu kadar iri ama güzel kızıl kahve gözler görmemişti genç, kızın bakışları onu bilmediği duyguları hissettiriyordu ilk kez kalbinin sesini kulaklarında duydu kız bir kere bakmıştı ama o bakış gence yıllarca yetebilirmiş gibi geldi genç kız kendini sıkıyor karşısında ona bakan gence içinden lanetler okuyordu ne halt etmeye bakıyorduki kıza o böyle şeyleri sevmezdi o insanlara hep uzak olmuştu hep mesafeler koyardı ama genç adam o çoktan seçmişti hayatını devam ettirmek istediği kadını, kadının içinde kopan fırtınalardan habersiz kıza bir adım attı ama kız ondan kilometrelerce uzağa gitti vazgeçmedi kız inattı hemde öyle böyle değil buna rağmen genç bu fırtınayı kollarını açarak kabul etmişti
![](https://img.wattpad.com/useravatar/LIVA_TUNCAY_HACER.84.442386.jpg)
LIVA_TUNCAY_HACER
GENÇ ADAM; hayatta fazla zorluklarla karşılaşmamış anne ve babasının ona sunduğu ve kendi elleriyle kurmaya çalıştığı bir hayat vardı 22 yıllık hayatında çok şey görmüştü ama yaşadıkları sadece ufak dertlerdi kafaya takacak kadar yoktu oysa bir gece yağan yağmura aldanıp evine yürüyerek gitmek istemiş ıslanan kıyafetlerine rağmen yürümüş aslında bu hatası onu zorlu bir sınava girmesine sebep olacak olan ve hayatına yön verecek olan hastalığıyla karşı karşıya gelmişti sadece bir saatlik yağmur yüzünden hayata gözlerini kapatabilirdi elinde tuttuğu mendil ve üzerinde ki kan bunu belli ediyordu ama şans ondan yana olup bir şekilde yenmeyi başarmıştı ama bünyesi zayıftı en ufak hata tekrar aynı şeylere sebep olabilirdi bir daha yaşamak istemediği o hastalık ve bilemezdi hayatın ona getireceklerini şimdi 24 yaşında olan genç hiçbirşey olmamış gibi yaşarken gittiği evde daha önce hiç bir yerde karşılaşmadığı siyah küt düz saçlarına inat bir ruhtan farksız olan genç kızı görmüştü kız gencin erkek kardeşinin eşiyle karşılıklı konuşuyor arkadaşına birşeyler anlatıyordu ama gözleri çok farklıydı daha önce bu kadar iri ama güzel kızıl kahve gözler görmemişti genç, kızın bakışları onu bilmediği duyguları hissettiriyordu ilk kez kalbinin sesini kulaklarında duydu kız bir kere bakmıştı ama o bakış gence yıllarca yetebilirmiş gibi geldi genç kız kendini sıkıyor karşısında ona bakan gence içinden lanetler okuyordu ne halt etmeye bakıyorduki kıza o böyle şeyleri sevmezdi o insanlara hep uzak olmuştu hep mesafeler koyardı ama genç adam o çoktan seçmişti hayatını devam ettirmek istediği kadını, kadının içinde kopan fırtınalardan habersiz kıza bir adım attı ama kız ondan kilometrelerce uzağa gitti vazgeçmedi kız inattı hemde öyle böyle değil buna rağmen genç bu fırtınayı kollarını açarak kabul etmişti
![](https://img.wattpad.com/useravatar/LIVA_TUNCAY_HACER.84.442386.jpg)
LIVA_TUNCAY_HACER
KIZ;seviyordu yalnızlığı alışmıştı sessizliğe bir camın ardında her zamanki gibi büyük fırtınayı bekliyordu ama artık hissetmiyordu o fırtınayı kulakları duymuyordu gök gürültüsünü çünkü hayata dair umudunu yitirmişti kaybettikleri onu acılara alıştırmıştı hissizleştirmişti yaşayan ölüden farksızdı kapalı kapıların ardında sadece kendi çığlıklarını duyuyordu ama yardım isteyecek kimsesi yoktu o insanları sevmezdi onlarla konuşur etrafına gülümserdi onlara hep iyiyim derdi oysa iyi değildi ama etrafındakiler bir kez olsun ne hissettiğini anlayamamışlardı arkasını döndüğünde bir kez daha nefret ederdi onu bu hale getirenlerden en çokta kendinden ne yapmıştı bu kadarda allah ona bunu yaşatıyordu ve yaşatmaya devam ettiriyordu kendi çapında güçlüydü insanlar öyle görür derlerdi bak nasılda güçlü diye oysa hiçbiri farketmedi kızın içindeki kasırgaları bir rüzgar çıktı ondan sonrası büyük bir fırtına o fırtına yerini kasırgaya bıraktı o heryeri yaktı yıktı savurdu ve bittiğinde arkasında sadece koca bir enkaz ve boşluk bıraktı dışarıda yağan yağmur penceresine isabet etmekteydi gülümsedi ilerisi yoktu onun için oysa tekrardan nükseden rüzgar yeni fırtınaların habercisiydi kız yine bir enkaza doğru sürüklendiğini bilerek yağan yağmura dokundu sadece yağmuru seviyordu bu hayatta yine kapattı kendini kapalı kapılar ardına oysa şimdi herşey yeni başlıyordu ve kız bundan habersiz camdan dışarıda kopan fırtınayı izliyordu...