-Daughter of Boreas, Hades and Kronos-

Ben Okyanus, Trendeki kızım. 

  Işık hızından yükselerek haddimi aştım, ileri zamanda geçmişe dönerek zamanı parçaladım. Dünya nereye dönüyorsa tersine yürümeyi seçtim. Işıkla aynı hızda giden bir trene binerek zaman yolculukları gerçekleştirdim. 
  Işık ile aynı hıza vararak zamanı durdurdum. Diğer insanlar devam ederken ben aynı zaman diliminde takılı kaldım. Hep aynı zamanın içinde döndüm ve dolaştım. 
   Ve ışığın hızından yükselerek ters yöne ilerledim, geleceğe vardığımda her şey kırıktı, anılar bulanık görünüyordu. Zihnimde oluşan kırıntılar gibiydi.
   Müziklerin dolup taştığı radyo ışınlarıydım. Bir ışıktım. Ve çok hızlı giderek cisimlerin içinden geçtim. 

  Kurduğum gezegene çok büyük meteorlar fırlattım, her atışımda yer çekimini arttırdım. Sonra ise onu alıştırdım. Kütlesini her saniye daha da büyülttüm. Artık o çevresindeki gök cisimlerini ve gezegenleri çekmeye başladı. En sonunda bir karadelik haline geldi. Sayısız sayıda gezegenleri, Her şeyi yutarak kibrit kutusu kadar hacimsiz, küçük bir çöp haline getirdi. 

  Gölgeler beni yargıladığında Okyanusa atıldım. Balığın okyanusa aşık olmasına müdahale etmeden balığı okyanusuma soktum. Sonra ise derisini okyanusun dibinden gelen mavi asitle ayırdım. Onu karanlık suda boğdum. Şimdi ise orada bir imparatorluk kurdum. Davetsiz misafir kabul etmediğim o sarayı baştan yarattım.
  Kahrolmuş ruhların, ölülerin ve ruhsuz iskeletlerle beraber gezdiği o saraya eşlik ediyorum. 

  Bir büyücüyüm, yapılmaması gereken şeyler yaptım. Bağcıklı botlarımla, gökyüzünde gezinen bir gezginim. 

Spotify : darknessoftheocean

If you can see a dragon in this black picture then you just imagine dragon.