Yaşlı bir adam öğrencileri ile gezerken nehir kenarında birbirlerine öfke ile bağıran bir aile görmüş. Öğrenciler "İnsanlar neden birbirini öfkeyle bağırır" diye sormuş öğrenciler ses çıkmayınca anlatmaya başlamış:"iki insan birbirine öflenelendiği zaman kalpleri birbirinden uzaklaşır. Bu uzak mesafeden birbirinin kalplerine sesini duyurmak için bağırmak zorunda kalırlar. ne kadar çok öfkelenirse arada açılan mesafeye kapatabilmek için o kadar bağırmaları gerekir. Peki iki insan birbirini sevdiğine ne olur? birbirlerine bağırmak yerine sakince konuşur çünkü kalpleri birbirine yakındır arada Mesafe yoktur. Peki iki insan birbirine daha çok severse ne olur? Artık konuşmaz ,sadece fısıldaşırlar çünkü kalpleri birbirleirne daha çok yakınlaşmıştır. Artık bir süre sonra konuşmaya bile gerek kalmaz, sadece birbirlerine bakmaları yeterli olur. işte birbirini gerçek anlamda seven iki insanın yakınlığı böyle bir şeydir" daha sonra adam öğrencilere bakarak Şöyle devam etmiş: "tanıştığımız zaman kalpleriniz arasına mesafe girmesine izin vermeyin. Arasınıza mesafe koyacak sözcüklerden uzak durun. Aksi takdirde mesafenin arttığı öyle bir gün gelir ki geriye doğru birbirinize yakınlaşacak yolu bulamayabilirsiniz."
