Sevgili Zarif okurlar... Çok uzun zamandır buraya nasıl bir dönüş yapacağımı kurgulayıp duruyorum. Mesajlarınız, ilginiz için çok teşekkür ederim. Size geriş dönüş yapmadığım için de çok üzgünüm. Zarif Sevda benim ilk göz ağrım. Çok severek, çok isteyerek başladığım bu yolculuğun sonunu açık bırakmak istemezdim. Ancak aradan geçen zamandan sonra buraya yazmak istediğim hiçbir duygu yerini bulamadı. Çok başlangıç yaptım ama Zarif Sevda'ya yakıştırmadığım için yarıda bıraktım. Siz de takdir edersiniz ki, hali hazırdaki son bölümlerde bile hepimizin içine sinmeyen çok fazla yer oldu. Ben daha fazla yazıp bunu bozmak istemedim. Sadece bir sonu olsun diye öylesine de yazmak istemedim. Hepimizin mutlu sonla ilgili şüphesi zaten yok. Planlanmış hayaller var, gerçekleşmesi istenilen, ulaşılmak istenen insanlar var. Onların yeri zaten hep ayrı. Hepimizin kalbinde çok özel bir yerde. Ben o özelliğe Zarif Sevda ile bir nebze olsun katkıda bulunabildiysem ne mutlu.
Kelimeler hiç bir zaman tükenmez, yazma tutkusu yazmadıkça bir kurt gibi kemirir durur. Sadece zamanını bekler. Bazen doğru karakteri bekler. Bazen doğru bir mekana gitmek, belki doğru bir insanla karşılaşmak gerekir. Ama içinde bir yerlerde öylece durur. Zarif Sevda burada dursun ama yazma ve okuma tutkumuz hep devam etsin yeni sayfalarda. Kurduğumuz cümlelerden zaten tanırız birbirimizi.
Sevgiyle kalın...
