⋆𐙚 ̊.

Ama ne olursa olsun, nerede olursam olayım, en keyifli zamanlarda bile bir şeyler bana hep onu hatırlattı ve sanki bir güç beni sürekli ona çekip durdu. Aslında o hep yanımda ve hep benimle fakat 'yanında olmak' ile 'yanında bulunmak' arasında çok fark vardı.. İçinizdeki birini, düşünmemeye çalışarak unutamıyorsunuz. İnsan bazen anlamıyor çünkü..
          Ancak kalp biliyor...

Ces vieux souvenirs coulent de mes yeux..

Neden uzun uzun, sarılmadın bana?

Kelebek kadar ömrüm olsa yine seni severdim..

Seni gördüğüm ilk gün gibi, 
          Gözünü kapat ve öp beni..

Yarım kalan sigara, boş şişeyle yan yana
          Onlar arkadaş, şimdi bana..

Ne bir arada, ne de ayrı..
          Olmak imkansız,
          Hiç sebepsiz.

Sen miydin rüyalarıma sızan?
          Yoksa, kalbim miydi bana oyun oynayan?
          Sesin miydi kalbime dokunan?
          Yoksa, gülüşün müydü onu o şekilde çarptıran?
          Sözlerin miydi gözlerimi parlatan?
          Yoksa, gözlerin miydi bana aşkı anlatan?
          Sahi... söyle neydi beni benden alan?
          Ruhun muydu? Hayalin mi?
          Sevgin miydi? İlgin mi?
          Yoksa, büsbütün sen miydin?
          Sendin de, ben mi geç farkettim?
          İlk sen geldin de, hep ben mi geciktim?

Suçlu ne sensin, ne de benim..
          Şimdi sensizim, sende bensiz.

Kırılmadım, daha önce de söylemiştim: Ben kolay kolay kırılmam.