On dokuz yirmi saat uyuyorum, insanların içinde gülüp şakalar yapiyorum, yalnız kalinca düşünceler beynimi yiyor, telefon yüzünden geceleri uyumadigimi düşünüyorlar, ben gece uyumak istiyorum ama ne olursa olsun uyuyamıyorum. Delirecek hale geldim. Beynim uyuşuyor nefes alamıyorum. Gündüzleri yataktan kalkmayı geç gözümü açamıyorum. okulu değil okuldaki insanları sevmiyorum. Bakışları altında eziliyorum. Vücudum titriyor yuruyemiyorum. Evden dışarı adım atınca boğuluyorum çünkü insanlardan korkuyorum. Tek isteğim annemin beni anlaması ve artık beni bazı şeylere zorlamaması. İyi bir meslek sahibi olmayı bende istiyorum ama derslerim berbat halde. Derslere odaklanamıyorum artık ve geleceğe dair planım yok. Bunları buraya yazıyorum. Belki benim gibi olan biri vardır.