Hep geceleri başlıyor. Planlarımı geceleri karanlıkla besliyorum.Elimde sınırsız sayıda olan bir şey varsa, o da karanlık. Büyütmek istediklerimin yetişeceği topraklardır karanlık. 
   Her zaman geceyi gündüze, bodrumu bahçeye tercih etmişimdir.Hastalıklı düş varlıklarım ciğerlerine buz gibi havayı çekebilmek için ancak günbatımından sonra sığınaklardan çıkmaya cesaret edebiliyorlar.Benden, biçimsiz yaratılmış bedenlerine kendilerince groteks bir güzellik vermemi bekliyorlar.Yemin güzel görünmesi gerekir ki av, kancayı ancak etine sapladıktan sonra fark etsin.Benim avım.Sizi daha tanımadığım halde sarılmak istiyorum. Bunu bir şekilde de yapacagız zaten. Ruhumun içinde bir ve tek olacağız. 
   Karanlığı aramam gerekmiyor; o her zaman etrafımda.Dışarıya soluduğum nefesim gibi. Vücudumun kokusu gibi. Bu aralar benden uzak durmaya çalışıyorlar. Bu iyi bir şey. Etrafımda ürkek bir halde fısıldaşıp korkarak dolanıyorlar.Onları benden uzak tutanın kokum olduğunu düşünüyorlar ancak yanılıyorlar.Gerçek sebebi karanlık.