Lore

Soluksuz kaldım, sevgili;
          Sebebi sensin, o ahu gözlerin.
          Bir zamanlar ne çok severdim kendimi,
          Senin uğruna kendimden bile vazgeçmişim.
          
          Bir gece girdin karanlığıma,
          Bir gece çıkıp gitmek için.
          Değdi mi beni benden almaya
          Kendi değersiz, yaralı bir canım için?
          
          Söyle bana, mutlu ederler mi seni?
          Ben hâlâ bihaberim,
          Kendi canımdan çok önemsemişim seni,
          Oysa sen canını çoktan bir başkasına vermişsin.
          
          Sararlar mı sanırsın seni,
          Benim sardığım gibi?
          Ahu gözlerin parlasın bana bir kez diye beklerken
          Hiç sormadın bana,
          “Sen de iyi misin?” diye.
          Değilim sevgili…
          Çünkü sen başkasına iyisin.
          
          
          
                                                                      -Lore

Zekasız cazibe, boş bir vitrin gibidir. 
          
          
                                                                  -Lore

Gözlerinle değil, sesinle sarıldığın geceler var bende; dokunmasan da, içimi ellerin gibi tutuyorsun.
          
          
                                                                                   -Lore

          ~Ben Bir Gecede Boğuldum~
          
          Ben bir gecede boğuldum,
          Kendi sessizliğimde kaybolurken,
          Yüzüme kapanan kapıların yankısında ezildim.
          Bu kadar mı değersizdim?
          Bu kadar mı yoktum?
          Çığlıklarım göğe savrulurken,
          Kimse dönüp bakmadı, kimse durmadı.
          
          Ben bir gecede boğuldum,
          Bir düğümle mühürlenen nefesim,
          Kimin ellerinde çözüldü?
          Ayaklarımı boşluğa bırakan kimdi?
          Sevdiklerim mi, yoksa kendi korkaklığım mı?
          Bu kadar mı kolaydı unutmak,
          Beni görmezden gelmek?
          
          Ben bir gecede boğuldum,
          Ve o gecede yok oldum.
          Karanlık kendi elleriyle mühürlerken beni,
          Binlerce geceye gömüldüm;
          Her seferinde biraz daha eksik, biraz daha kaybolmuş.
          
          
          
                                                                         -Lore
          

Her yazdığım kelime, sanki son nefesimi vereceğim anın kendisiymiş gibi.
          Her harfinde bir veda saklı; her cümlesi, içimde kalan söylenmemiş duyguların yankısı.
          
          Her ciğerime çektiğim nefes, sanki son nefesimmiş gibi.
          O nefes, hem yaşamın ağırlığını hem de ölümün yakınlığını hatırlatıyor bana.
          
          Her kalp atışımda, ardımdan dökülecek sahte gözyaşlarına meydan okur gibi yaşıyorum.
          Gerçek bir iz bırakmak, kimsenin yapmacık acısına sebep olmamak istiyorum.
          
          Ve her yaşadığım gün, aslında ölümü tadıyorum.
          Her kelime, her nefes, her kalp atışı, her an…
          Yaşarken ölmenin, ölürken yaşamaya devam etmenin ağırlığını taşıyorum.
          
                                                         -Lore

Çiçekleri sevdim, aslında hayatın ne kadar yaşanabilir bir yer olduğunu öğrettiler bana. Bu dünyanın soğuğuna karşı ne kadar dik durduğunu, sıcağına karşı yapraklarını açtığını öğrettiler. En çok da Lotusu severim. Bataklıklarda büyüyen nadide bir çiçek. En pis en kötü koşullarda olmasına rağmen muhteşem bir güzelliği var. İnsanlar ona zarar vermesin diye güzel bir yer seçmiş. Ben çiçekleri de çok sevdim çünkü hak ediyorlar sevilmeyi.
          
          
          
                                                                        -Lore

"Var olduğumdan ve kendimi bilmeye başladığımdan beri kimseye inancım olmadı, ama yaşam bana; kendimi ve bilincimi unutturacak kadar mükemmel hissettirdiğinde yeni yeni hissetmeye ve bir varlığın olduğuna inanıyor olacağım.  
          
          Bu hissi bulmak için sürekli arayış içindeyim. Her yeni deneyim, her derin düşünce, beni daha da yaklaştırıyor bu arayışıma.
          
          Belki de gerçek varlığımı ve bilincimi bulduğumda, inanç kavramı kendiliğinden anlam kazanacak ve beni sarmalayan sonsuzluğun bir parçası olacağım.
          
          Ve o zaman, inancım bir seçim olmaktan çıkacak, sadece içimde var olan gerçeğin bir yansıması olacak."
          
          
          
                                                                                           -Lore
          

Simdi kendimi hiçbir yere ait hissetmeyerek ve hiçbir yere ait hissedemeyeceğimi bilerek yürümeye devam ediyorum.
          
          Bazı soruların cevabını ne olursa olsun hiçbir zaman öğrenemeyeceğim. Ve bazı hislerimi de.
          
          Çaresizliğimi göz ardı ediyorum hep. Saklıyorum senden, sizden, herkesten. Çünkü herkes beni güçlü biri sanıyor.
          
          Bir kâbustan uyanıyorum ve uyandığımda yanımda kimseyi bulamıyorum.
          
          Ben size çaresizliğimi daha nasıl anlatayım ki?
          
          
                                                                                           -Lore                          
          

Hayatımın merkezinde aslında ben yokmuşum, ne zaman fark ettim onu bile bilmiyorum ama kendime unutturdum. 
          
          Ne zaman hatırlayacak olsam kendimi bir uçurumdan atmak için hazır bekliyorum. 
          
          Kendime çok haksızlık yaptım, bedelini ödeyemeceğim türden hepsi de.
          
          Bazı şeyleri unutmak geri de bırakmak gerekir ama ben bunu asla yapamadım; ya da yapmama izin vermediler. 
          
          Yaşadıklarımın etkisi mi yoksa hayatımda olan kişilerden dolayı mı bilemiyorum, bilemeyeceğimde.
          
          İnsanı hayatta tutan bazı sebepler vardır. Benim bir sürü sebebim vardı, bana verilmemesi gerekilen yükler verildi ve ben bunlarla başa çıkamadım. 
          
          Zamanla hepsi birikti ve altında kendi benliğimi ezip susturdu. 
          
          Ne zaman birine bel bağlayıp, evet bu doğru insan desem oda kendi yüklerini bana vermeye başladı. 
          
          Acı dolu bir hayatım mı var? Mutlu bir hayatım mı var? Hayat? Hayatım var mı? 
          
          Göz yaşlarımın sel olması gereken durumlarda bile artık akmıyor; tek bir tane bile. 
          
          Kuruttular yaşlarımı, bitirdiler beni. 
          
          Teşekkürlerimi iletiyorum hayatımın merkezi olan insanlara. 
          
          Beni öldürmediniz, hayatımı elimden aldınız. 
          
          Teşekkürler.
          
          
                                                                                  -Lore

Bağırsam duyar mısınız çığlıklarımı? İnsanlığın köreldiği bu devirde, anlar mısınız dilimden dökülenleri? 
          
          Kimse kimseyi anlamaz. Kimsede kimseye kendini anlatmaz. Anlatamaz.
          
          Biz insanların işlediği bir suçtur buda. Bu dünya üzerinde suçsuz tek bir kul yoktur. 
          
          Ne diye üzülüyorsunuz ki? Ne diye akıyor gözlerimizden o yaşlar. Kendi yaptığımız bir suçken neden bu kadar kederleniyoruz?
          
          Size geleni kendi yaşadıklarınız ile aynı tutarak onun yaşadıklarıyla aynı şeyleri yaşadığınızı düşünerek neyi amaçlıyordunuz ki?
          
          Kimseyi kendi acısı ile değelendirmememiz gerektiğini gerçi nereden bileceksiniz ki? Nankörüz, her birimiz hemde. 
          
          Her söyleneni kendimizle eş tutmamalıyız. 
          
          Bazı insanlar kendi yaşadığını çabuk atlatırken onların canlarını bile feda edebileceği olaylar olduğunu unutmayın. 
          
          
                                                                                   -Lore