Yazık, çok güzel bir tablo yapmıştık oysaki. Fırçalar bana ait, boyalar ona. Vurgular bana ait, çizgiler ona. Bir o çizerdi, bir ben. Bu bir tür kısır döngüydü. Bir süre sonra soğuduk, bir daha tutmadık o fırçaları, boyaları. Günler, haftalar, aylar hatta yıllar sonra tekrar oturdum tablomuzun başına. Eskimiş tablomuz yılların habercisiydi. Son kez baktım yılların habercisine, kapıyı çarpıp gitmeden önce. Bir kadın ve bir adam, birbirlerinden olabildiğince uzaklardı; kalplerin sahipleri ne kadar ırak olsa da, kalpler aldıkları nefes kadar yakındı...



=>gt; Instagram: https://www.instagram.com/rapunzel_elif/?hl=tr 

=>gt; Snapchat: elifingo654