Sizinle geçirdiğim her gün için minnettarım. Ama artık yazamıyorum. İçimi boğan hisleri yansıtamıyorum ya da yansıtabilecek hisleri taşıyan bir kurguya sahip değilim. Bu bir veda, hiç unutulmayacak hatıralarla dolu olan buradan vazgeçmek çok zor ama bazen olmuyor. Hikayelerimi bitirmek hepsine güzel sonlar yazmayı istedim. Erken veda ise hepsine yapacağım en büyük kötülük olurdu. Yarım kaldılar aynı benim burada yarım bıraktığım gibi. Sizi yarı yolda bırakmak istemezdim. Üzülüyorum ama yapabileceğim bir şey var mı diye düşündüğümde elimden hiçbir şey gelmediğini fark ediyorum. Sizi bir çoğunuzu çok sevdim. Yeri geldi kurgularımın hakkını benden çok savundunuz onlara sahip çıktınız. Bu göz ardı edemeyeceğim türden şeylerdi benim için. Fakat çok düşündüm hatta bazı geceler yeniden dedim. Yeniden en baştan hiç başlamamış gibi dedim ama olmuyor. Belki bendeki bazı şeyler bitmiş belki de o kadar fazlalaşmış ki kağıda yazıya dökemiyorum. Belki bir veda belki de daha fazlası ama Lucy olarak size son seslenişim. Gerçekten çok sevdim burayı, yazdıklarımı, kurgularımı... Her şeye rağmen iyiki. İyiki siz. İyiki Lucy. İyiki bana kattığınız her şey için binlerce kez iyiki.
