Hi there! Ja, jij daar, degene die dit leest. Jij wilt meer over mij weten of niet?
In dit stukje gaat het eindelijk een keertje over mij. Eens een keer niet om iedereen om mij heen. Niet om die gekke buurman met zijn oude rare fratsen, niet om dat veelte populaire meisje van school, niet om die bekende persoon die iedereen zo geweldig vindt, maar om mij. Wie ik ben! 

Ik ben Stephanie, ik ben dat rare, stille, lieve meisje die het liefst in een hoekje weg kruipt en waar niet zo veel mensen veel over weten. Ook ben ik de persoon die net even te veel pindakaas op haar brood smeert en het dan net niet meer zo lekker vindt, of te veel honing haar thee doet gewoon omdat ze denkt dat ze het toch wel lekker vind. Vergeet ook dat ik dat meisje ben die vaak veel te vrolijk is, maar ook heel snel huil (soms te snel) of bloos (lees hele hoofd rood word). Ik ben dat verlegen meisje met een grote mening die hem toch niet hard op durft te zeggen, bang dat iemand mij stom vind of mij gaat uitlachen, ook ben ik dat meisje waarvan het haar geen reet kan schelen wat iemand van haar vindt. Stom is dat, ik snap wel waarom jongens/mannen ons niet snappen, ik snap het zelf ook niet.
Maar wat ik gelukkig sinds kort weet is dat ik een hsp (hoog sensitief persoon) ben. Sinds ik dat weet valt er zo veel op zijn plek. Dat snelle huilen, zo snel blozen, snel zich beledigt voelen, de eeuwige stemmingswisselingen, snel moe worden als je je even goed hebt geconcentreerd en nog veel meer. Dat komt allemaal door die hsp. Het is helaas iets waar ik mee moet leren leven en onder controle moet zien te krijgen. Gelukkig heb ik een super lief vriendje die mij begrijpt en mij daarbij helpt.