Garip,çok garip... Üç gün öncesine kadar en azından gizlice izleyebiyodum şimdiyse bütün günümü kulağımda kulaklık denize karşı onu düşünerek geçiriyorum ona söyleyemediğim her şeyi şarkılarla gömüyorum içime kötü olansa onu bundan sonra en fazla bir defa görebilecek olmam ve bidaha onunla asla konuşma imkanı bulamayacak olmam ,söyleyemediklerim için pişman olmam, onunla dolup taşmışken onu untmak zorunda olmam. halbuki ben onu imkansız olduğunu bile bile sevmiştim herşeyiyle sırf kendisi olduğu için kokusu büyülemişti beni gülüşü kendine aşık etmişti sesini her duyduğumda kalbim hızlanıyodu gözünün içine bakmaya korkuyordum fakat şimdi içimde ona duyduğum özlem ve aşk var beni saran kaplayan aşkı ne kadar garip dimi seni o kadar seven var ama sen hiç birisine bakmıyorsun bile sadece bi kişide takılı kalmışssın onu düşünüyosun bütün gece kulağında kulaklık elinde resmi bi bakmışsın sabah olmuş sen farkında değilsin kendini öyle kaptırmışsın ki onun rüzgarına ama onun haberi bile yok kalbin acıyor paramparçasın ve artık dayanacak gücün kalmamış ÖLMEK İSTİYOSUN peki neden, neden ölürken bile burnun onun kokusuyla dolsun istiyosun?
