SparrowTales

Przepraszam. Naprawdę przepraszam. Ale na razie nic nie będę czytać. Życie mnie zawiodło, znowu, i zamiast pisać czy czytać, muszę ogarniać to, co dawno powinno być ogarnięte przez kogoś innego. 
          Moje historie są ciemne, pełne bólu... Cóż, nie jest to przypadek. Gdybym miała pisać o każdej ranie, każdym rozczarowaniu, to mogłabym tworzyć opowieści do końca świata i pewnie wciąż nie starczyłoby mi czasu. Życie nie pozwala mi złapać oddechu, a jeśli już, to są to chwile tak ulotne, że ledwo je zauważam. I wtedy znowu tracę sens.
          Piszę, bo... Nie chcę, żeby ktoś myślał, że Was olewam. Wattpad był moją zabawną obsesją, moim małym światem, który dawał mi radość. Ale teraz… teraz nie daję rady. Nie mam czasu, a nad tym ubolewam. Bardzo.
          
          Kurz opadnie. Ja się pozbieram. Zawsze się zbieram. Ale aktualnie walczę z całym światem. 
          
          Uczcie ludzi, że „nie” to „nie”, chyba że ktoś powie „tak”. Uczcie szacunku. Nie przechodźcie obok przemocy. Świat się zmienia, ale ten postęp jest tak mozolny, tak utrudniony… Nie ma zamiatania pod dywan. Ja nie zamiatam. Nie gram w te szachy, gdzie każde słowo, każdy e-mail, każdy gest musi być wyważony do perfekcji.
          
          Jestem silna. Jestem odważna. Nie boję się wyzwań. Ale teraz całą swoją energię muszę przełożyć na ochronę tego, co dla mnie najważniejsze.
          
          Myślałam, że w lutym nadrobię zaległości. Ale… na razie żegnam się z Wami. I tak mam łzy w oczach.
          
          Do zobaczenia, kiedyś.

Mam dla Was wieści – jeśli służby mundurowe, lekarze, cała reszta "ekspertów" (którzy czasem myślą, że są w komedii, a nie w pracy), oraz inne zaangażowane strony wezmą się wreszcie w garść i wykonają swoje obowiązki porządnie (a nie na zasadzie "jakoś to będzie"), to jest szansa, że wrócę do czytania Waszych dzieł i pisania swoich arcydzieł :-) już pod koniec stycznia.
          
          Miejmy nadzieję, że wszyscy w tej machinie biurokratyczno-organizacyjnej zrozumieją, że "robienie na odpierdol" nie jest formą sztuki, bo póki co, chyba im się tak wydaje.
          
          Do tego czasu trzymajcie się ciepło, piszcie dalej, a ja wrócę najszybciej, jak tylko się da – o ile nie zajmę się czymś mniej frustrującym, jak na przykład tresura lwów albo naprawa zegarków w rękawicach bokserskich.
          
          Wasza (chwilowo zajęta, ale zawsze myśląca o Wattpadzie) @MWDSparrow

31 grudnia - Rozpie**** na pelnej. 
          
          No więc... w ostatni dzień roku w moim życiu stalo sie coś wyjątkowego. Nie, nie wygrałam w lotka. Nie, nie spotkałam ksiecia z bajki. Moje życie wybrało opcję: „Rozp****dol na pełnej”. I wiecie co? Poszło mu świetnie! 20 tysięcy kawałków mojego świata leży teraz na podłodze, reszta wbila sie w suffit. Ale... 
          Dzisiaj stanę na balkonie, z szampanem w ręku, i będę patrzeć na fajerwerki, przypominajac sobie, ze życie lubi się rozpieprzać, w moim przypadku , zawsze z przytupem.
          
          I to nic. 2024 może się rozpierdalać, może mnie testować, może rzucać mi wyzwania, a ja i tak wiem jedno: 2025 będzie należał do mnie. Wtedy zobaczycie najlepszą, najsilniejszą wersję mnie. Taką, której nic i nikt nie zatrzyma.
          
          Wczoraj płakałam – pierwszy raz od lat. Dziś wycieram łzy, bo nie mam czasu na żal. Wyciągam kieliszek i piję za to, że choć życie czasem wygląda jak niekończący się remont, to ja nie przestanę budować.
          
          Moment idealny, 31 grudnia. Idealny na głęboką refleksję, prawda? Jak to jest, że z roku na rok życie zawsze potrafi zaskoczyć mnie w ten cudownie pokrętny sposób? Myślisz, że już sięgnąłeś dna, a tu nagle ktoś podaje ci łopatę i mówi: „Kop dalej!”.
          
          I co teraz? Nie wiem. Może zostanę autorką poradnika: „Jak nie ogarniać życia i przetrwać na chaosie”, albo zgłoszę się na mistrzostwa świata w rozwalaniu wszystkiego, co się tylko da. Wygram z miejsca. Hahaha... 
          
          Więc piję za chaos, za eksplozje, za to, że czasem trzeba wszystko rozwalić, żeby zbudować coś lepszego. I piję za siebie – za tę, którą dopiero się staję.
          
          Do zobaczenia w 2025! 

Heeeej, w przerwie w czytaniu, zostawię Ci zaproszenie na coś od siebie. Może będziesz miała ochotę ❤️❤️
          
          https://www.wattpad.com/story/387037887?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=Red_Little_Cat_

 Kochani Wattpadowicze! 
          
          Niech Wasze święta będą tak magiczne, jak opowiadania z kategorii fantasy,
          Tak romantyczne, jak wszystkie wątki enemies-to-lovers,
          I tak dramatyczne, jak ostatni rozdział każdej dobrej historii na Wattpadzie.
          
          Życzymy Wam:
          
          Tylu pomysłów na nowe rozdziały, ilu światełek na choince!
          
          Weny twórczej, co nigdy nie śpi (i nie kończy się o północy jak w bajkach).
          
          Czytelników tak wiernych, jak bohaterowie w waszych historiach (no chyba że to plot twist).
          
          
          Niech w tym roku Wattpad nie zawiesza się, kiedy akurat wrzucacie epicki cliffhanger,
          A statystyki Waszych książek rosną szybciej niż apetyt na pierogi w Wigilię.
          
          Wesołych Świąt i mnóstwa literackiego szaleństwa w Nowym Roku! ✨
          
          P.S. Pamiętajcie – Święty Mikołaj czyta wasze książki, więc piszcie grzecznie... albo przynajmniej ciekawie! 

Co robicie w święta, czego normalnie nie robicie? Bo ja... , uwaga... , proszę o fanfary! siadam. :-) Tak ! – SIADAM. I pozwalam sobie, o zgrozo, wypić kawę na siedząco, a nie w biegu między jednym czyms tam, a drugim. Mało tego, dodam, ze kawę CIEPŁĄ. Pewnie dla niektórych to norma, ale dla kogoś, kto działa jak tornado, to jak zdobycie Mount Everestu. Więc jak rodzina widzi mnie z kawą, siedzaca I nieruszajaca sie, to wiedza, ze cud świąteczny się dokonał. A Wy? Co uwazacie za swoje 'świąteczne Everesty'?

@Natalia_E_Fox ps. Jesli chodzi o mnie to ja krytyke tez lubie :-) wiec jesli cos sie nawinie, Wal smialo. Milego dnia ! :-) 

@aallexaaflower tak sobie myslalam o tym ostatnio, ze mi to sprawia tyle radosci, wiec innym tez musi... Ja tak jak ty, nie zaczynam nic nowego, chce skonczyc co zaczelam :-) I z nowym rokiem zaczac nowe :-) 

W te Święta postanowilam uszczęśliwić większą liczbę ludzi. Normalnie czytam Wasze opowiadania wolno, czasem coś skomentuję na swoj sposob, ale tym razem, zamierzam zrobić to częściej, bo przecież nic nie cieszy bardziej niż „świetna robota, pisz dalej”.
          
          Wiem, jak to działa. Gwiazdka, komentarz – i nagle jesteśmy o krok bliżej "jednak ta zupa nie byla za slona" . Każdy z nas tak ma. Ja też sie wzruszam na widok nowych komentarzy pod moimi tekstami. Więc dlaczego by nie motywowac innych w ten Sam sposob?
          
          Pisanie wykańcza mnie absolutnie – zjada czas, energię i resztki zdrowego rozsądku. Dlatego chce Wam dac kopa. Może nawet zostawię kilka milych komentarzy, żebyście mogli podskoczyć z radości przy świątecznym stole.
          
          Tak więc: róbcie miejsce w folderach na moje ironiczne uwagi, gwiazdki i zachwyty, bo w te Święta idę na całość. I nie zapominajcie – badzmy dla siebie mili :-) Tylko tyle.

Nowy Shadow, uwaga, Boston nigdy nie byl tak popaprany! 
          Wyobraź sobie, że jesteś irlandzkim gangsterem w Bostonie, masz na głowie podwładnych, którzy zachowują się jak dzieci na kwasie, a do tego właśnie zwymiotowałeś na swoje własne spodnie. Czy to Twoja karma za grzechy, czy zwykły piątek? Tego nie wie nawet Declan. 
          
          Ale uwaga, uwaga, Sam wchodzi do akcji. Wpadka? Nie ważne. N'a to jest Cormac, który poprawia fryzurę ciałom, zanim je zakopie. A Shadow? Shadow próbuje ich ogarnąć, ale jak masz ogarnąć ludzi, którzy traktują życie jak Looney Tunes? Ja nie wiem, on tym bardziej! Zapraszam #shadow, #mwdsparrow