İnsanlar çok dünyalık düşünüp her şeyi kafalarına takıyorlar. Üstelik yarının bile garantisi yokken. Ne bileyim çok kalbim kirilsada karşımdaki din kardeşin diye uzatamiyorum. Çünkü yarın pişman olmak istemiyorum. Keşkelerle bir ömür gitmez..
Ruhumu daraltan insanlara artık nasıl davranmam gerektiğini öğrendim. Olaylara nefsani bakmicaz tek şifa bu olabilir. Karşıdaki insana Allah için sabredicez. Çünkü insanlara ne kadar anlatırsan anlat hiçbir zaman seni anlamicaklar.. Ama O niyetini her zaman tek bilen...