Kimsesiz olmak. Bunu sanırım en iyi ben anlatırım. Yastığa kafamı koyarken kimseye iyi geceler diyememeyi ben anlarım. Başıma bir şey geldiğinde kimseye anlatamamayı ben anlarım. Ölmek için çabalarken kimsenin durdurmamasını ben anlarım. Ailesiz olmayı, eşsiz dostsuz olmayı ben anlarım. Her gün bilgisayarın başında oturur, deli gibi oyun oynarım. İnsanlar beni asosyal sanır ama alakası yok ki. Ben dışarıyı, yeni yerleri çok severim. Halbuki gidecek insan yoktur. Ben konuşmadan duramam ama beni sessiz birisi sanırlar. Yine aynı sebep, anlatacak kimse yoktur. Ölünce kimse arkamdan yalandan ağlamasın. Ölürken, dirimin yanında hiçbiriniz yoktunuz.
