Ένα ατελείωτο κυνηγητό μεταξύ ντεντέκτιβ και δολοφόνου όπου ο καθένας υπερασπίζεται ένα δίκαιο που μοιάζει διαφορετικό στα μάτιά τους, με κάνει να ταλαντεύομαι στα δύο άκρα και να τους θαυμάζω. Το "σωστό" είναι παρερμηνεύσιμο και θα σας πω το γιατί. Σκοπεύω να γράφω μέχρι το μελάνι της πένας να γίνει αίμα ή μέχρι ο ρεαλισμός να γίνει σουρεάλ. Υπάρχει Λογική στην Τρέλα και Ηρεμία στο Χάος όμως όταν δε με καλύπτουν τα παραπάνω, δίνω το λόγο στην Ποίηση. Αυτή ξέρει να εξηγεί καλύτερα.