Είμαι η Αλίνα-Θεοδώρα γεννήθηκα σε μια μικρή πόλη της Ρουμανίας, στο Ματσίν, τον Ιανουάριο του 1991. Τον Μάρτιο του 1994 ήρθα στην Ελλάδα μαζί με την μαμά μου. Διαμένω και ζω τα τελευταία 26 χρονιά στο Ηράκλειο Κρήτης. Αποφοίτησα από το Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου την χρονιά του 2011. Εκεί έκανα μαθήματα ζωγραφικής, θεάτρου και το χορού. Κάθε τέλος της χρονιάς δίναμε παραστάσεις. Δεν είχαμε τίποτα να ζηλέψουμε από τις μεγάλες θεατρικές ομάδες. Όταν τέλειωσα το σχολείο γράφτηκα σε ένα ιδιωτικό ΙΕΚ και παρακολούθησα μαθήματα τεχνικού κομμωτικής τέχνης. Άλλες ανώτατες εκπαιδευτικές γνώσεις δεν έχω, όχι γιατί δεν ήθελα απλά κάποιες συγκύριες της ζωής μου δεν με βοήθησαν στο να προχωρήσω. Πότε βέβαια δεν είναι αργά. Πάντα με κέρδιζε και με κερδίζει η παλέτα των χρωμάτων. Είναι μαγεία να μπορείς να επιλέξεις εσύ τι χρώμα θες στον καμβά σου και στην ζωή σου. Τον ελεύθερο χρόνο μου ζωγραφίζω ακόμα, κάνω κατασκευές και φυσικά γραφώ.  Στην γ΄ δημοτικού με την τότε τάξη σε συνεργασία με άλλη μια τάξη και τις δασκάλες μας, γράψαμε ένα βιβλίο με αφορμή ενός εκπαιδευτικού προγράμματος το σποράκι πηγή ζωής. Αφορμή για να μπω στην διαδικασία σκέψης να δημιουργήσω κάτι δικό μου σχετικά με την συγγραφή στάθηκε το μάθημα δημιουργικής γραφής που είχαμε στο γυμνάσιο του καλλιτεχνικού σχολειού. Αν και στο σχολείο δεν ήμουν καλή μαθήτρια. Είχα το μυαλό πάνω από το κεφάλι που λένε. Είχα τον δικό μου «μαγικό» κόσμο που ζούσα. Αθεράπευτα ρομαντική με όνειρα. Έγραφα ημερολόγιο στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια κι ίσως αυτό να μου έδωσε πιο πολύ το κίνητρο να ασχοληθώ με την συγγραφή. Πάντα γραφώ όσα νιώθω και βλέπω με μια μικρή δόση φαντασίας. Έκτος από την λογοτεχνία, αγαπώ και την ποίηση. Στο χρονοντούλαπο μου έχω τρία βιβλία τα οποία δεν έχουν ανοίξει ακόμα τα «φτερά» του ςνα ταξιδέψουν στο κόσμο, έτσι ώστε οι αναγνώστες να γνωρίσουν τους δικούς μου κόσμους. Αναρωτιέμαι αν τελικά έχουν αξία τα όνειρα κι αν έχουν όρια.



https://www.instagram.com/mauri_8uella/?hl=el