Let's face it, het leven is niet vol rozengeur en maneschijn. Daar kunnen jij én ik over meespreken, right? Op dat punt trekken we aan één zeel. Wij weten beiden, en de rest ook, dat het leven enorm kan tegenzitten. Wij hebben het recht om onze gevoelens te uiten, waarom ook niet? Maar jij, jij bewijst keer op keer dat jij dringénd hulp nodig hebt, jij beseft dat gewoon niet. Zie jouzelf eens bezig. Er zijn heus tieners, adolescenten, volwassenen... die zwaar vechten tegen hun anorexia, depressie of wat dan ook. Zij wensen de anderen dat liever niet toe, zij zeggen: "Je wilt niet weten wat wij meemaken.", zij ontzien daar de anderen mee, en jij doet het net tegenovergestelde. Misschien heb je werkelijk anorexia, ik ken je niet dus ik ga me daar niet over uitspreken, maar jij bent ook niet zo goed in jouw hoofd. Niemand heeft hier de intentie om jou te haten, en ik al zeker niet want ik zeg dit met de goede bedoelingen, ook al gaan sommigen wel wat ver met hun "haat" maar bon. Maar alsjeblieft, zoek hulp nu het nog kan. Ik begrijp het wel, eens je in dit soort levensstijl zit kan je er héél moeilijk uit. Tot daaraan toe. Maar andere onschuldigen hierbij betrekken? Excuse me? Je bent niet de enige die zichzelf waarschijnlijk kapot haat en zich onzeker voelt, er zijn nog een heleboel op Wattpad die streng voor zichzelf zijn en dit soort levensstijl zou kunnen overnemen! Weet je dat überhaupt wel? Zeg niet dat ze maar slimmer moesten zijn, dat kunnen we over jou ook zeggen. Iedereen heeft wel zijn eigen kwaaltjes, problemen, gevoelens, onzekerheden, of wat dan ook, maar mensen erbij betrekken? Zoek alsjeblieft hulp.
