Zawsze gdzieś z boku, obserwuję świat, który toczy się obok mnie. Nie pasuję do tego świata ani do tej rzeczywistości. Kiedyś byłam radosna i pełna entuzjazmu, ale życie nauczyło mnie, że nie każdy pasuje do tego, co nazywamy normalnością. Teraz szukam swojej własnej ścieżki, daleko od utartych schematów. Moje pisanie jest moim azylem, gdzie mogę być sobą, czyli  czlowiekiem wyobcowanym, który wciąż poszukuje swojego miejsca. Czasem moje czyny są niezrozumiałe, ale to dlatego, że w mojej głowie istnieje wielki bałagan. Harmonogram: Bractwo: Poniedziałek - Piątek :)