Öyle değişik şeyler yaşıyor, hiç alınmaması gereken kararlar alıyoruz ki bazen...
Yapmamamız gereken şeyler yapıyor, insanları üzüyoruz, üzüntü beraberinde yalnızlık hissini, yalnızlık hissi de yanında bonus olarak hüznü getiriyor. Kaybolup gidiyorsun o zaman, kulaklıklarından çıkan neşeli melodiler çığlıklara dönüşüyor. Başkasının çığlıkları ruhuna, kalbine dokunuyor. Hiçbir şey için umut yokmuş gibi hissediyorsun...
Umut yok olurken yaşama sevincini de götürüyor yanında. Deniz kenarında her ikisinin de senden uzaklara el ele yüzdüklerini görüyorsun kulağında ki çığlıklar eşliğinde.
" Rüzgar birden şiddetlenip ağaçların tepesinden odanın camlarını ve duvarlarını dövmeye başlıyor.
Her yer öylesine soğuk ki...
sonra bir şey oluyor, biri geliyor. Mesajlarıyla okuyor ruhunu ve kaybolan gülümsemeler yerleşiyor dudaklarına
Sonra mı?
sonrası sonra...