"Geçmişe mektup yazmazdım ben. Hep geleceğe yazardım. Geçmişte uğruna yazılacak bir şey yoktur çünkü. O gün o hayatımdan çıkıp gittiğinde değişikliklere gittim . Gelecek kimin umrunda , hepimiz öleceğiz dedim. Ve oturdum bir kağıt kalem aldım. Başladım yazmaya.  Aslında yazacak çok şeyim yoktu. Aşina değildim geçmiş için yazmaya...
Önce kalemi hiç kıpırdatamadım. Tek harf yazmadım. Sonra fark ettim ki artık ne geçmiş umurumdaydı ne de gelecek. Sadece Şimdi vardı. O kağıda sadece şimdi'li cümleler kurdum. Kelimeler boğazımda düğümlendi. Saklayamadım. Burada şairler belki kahramandan birkaç damla yaş düşürürlerdi. Ama benden o yaşlar dökülmedi. Şimdi umurumdaydı hani. Şimdi işte daha yaşanıyordu. Belli ki sonunda güzel bir zafer olacaktı. İşte o zaman gerçek bir insan olacaktım. Yazmanın, yaşamanın, ağlamanın hakkını vererek...