Mercy___17

Benim bugün arkadaşım öldü. 22 yaşında dağ gibi genci toprağa verdim ben. Gözümde odalara sığamayan kardeşim bir metrelik toprağa sığdı. Hep derdim genç ölüm ne kadar acı diye. Bugün yaşadım ne kadar acı olduğunu. İnsan nefes alamıyor ağlamak bile yetmiyor. Dilimde sürekli dua. Elimden gelen bir şey yok. O soğuk toprağın altında ilk gecesi ne yapacak. Herkes gitti kaldı yapayalnız. Anlatamıyorum şu cümleler bile ne hissettiğimi anlatmaya yetmiyor. Senelerdir bir kelime bile konuşmuyoruz. Ama benim ciğerim yanıyor. Annesinin feryatları kulaklarımda çınlıyor. Bana son bakışı gözümün önünden gitmiyor. Gencecikti bu yaşta ölümü kime kondurabilirsin. Ben en çok ona konduramamıştım ama dalyan gibiydi güçlüydü asabiydi korkusuzdu. Sanki onu kimse yenemezdi. Ama ölüm yendi. Şuan geri gelse ya da her şey bir rüya olsa koşa koşa gider boynuna atlarım. Gözümle görmesem üzerine toprak attıklarını bir umut beklerim de. Şu iki gün ne yaşadığımı bir ben bir Allah biliyor. Kimse inanamıyor niye bu kadar acı çektiğime. Bende inanmazdım kendime bu kadar üzüleceğime. Ama içimde öyle bir ateş var ki ağlamak bile söndürmüyor. Her an aklımda kendimi biraz olsun oyalamak istesem aklıma kazınıyor sanki. O son göz göze gelişimizi nasıl unutacağım ben. Bana yine kızgın bakmasına bile razıyım. Elimde tek bir kişiyi geri getirme şansım olsa düşünmem bile. Bu kadarcık ömür kime yeter nice hayallerimiz hedeflerimiz var. Elbet onunda vardı ve hepsi yarım kaldı arkasında bir çok insanı yarım bıraktı. Geriye bozulmuş yatak kıyafetler kullandığı eşyalar. Şimdi onları görsem içim alev olur beni yakar. Allahım biliyorum hepimiz kavuşacağız sana ama erken kavuşmalar kalanlara ne kadar acı. Anlatamıyorum yemin ederim nasıl geçecek nasıl dinecek bilmiyorum bir an önce geçsin bu günler bu sancı. Bu yanan ateşe kora dönsün artık dayanmak çok zor.