Beyaz Lale

Evini kaybetmişsin, aileni yok etmişler, seni yok saymışlar, çığlıklarını kimse duymamış ve yerinden yurdundan edilmişsin. Sonra bir kampa seni yerleştirmişler, Gazze diye bir yer kalmamış. Herkes ama herkes sana kapısını kapatmış, açık olan tek kapıya yönelmişsin. “Rabbim ben senden razıyım, sende benden razı ol” diyerek Allah’ın kelamını okumaya başlamış, teselliyi göklerden beklemişsin.
          
          Ne kadar güzel değil mi?
          
          Evet Kur’an okumak kalplerdeki hasretleri, acıları, kayıpları ve hüzünleri alır. Sen dağıldım, parça parça oldum dersin rahlenin başına geçip de Kur’an okudukça o düşüncelerin dağılır ve kendini daha güçlü hissedersin. 
          
          Peygamber efendimiz ﷺ‘in duası ne güzeldir: “Allahım Kur’anı, kalbimin baharı, göğsümün nuru, üzüntümün dağılmasına ve sıkıntımın ortadan kalkmasına vesile kılmanı dilerim.”
          
          Allahım Kabe’miz gibi Mescid-i Aksa’mızı da Gazze’mizi de koru. Bize şuur, hikmet ve dayanma gücü ver.**  ~Amin…
          
          Said Özdemir

İnsan ne kadar aciz, insan ne kadar gafil olduğunu bir ölüm gördüğünde yeniden hatırlıyor. Öyle hatırlıyor ki, iliklerine kadar ürperiyor.
          Ömür ne kadar kısa,
          Ecel ne kadar ansızın,
          Ve insan ne kadar zayıf…
          
          Ölümü görünce en yakınında, onun bir için bir şey yapamıyor olmak, hiçbir gücünü onun yaşaması adına kullanamıyor olmak bir kez daha gösteriyor ki; Allah’ın üstünde bir güç yoktur. O tektir (cc) O en Yücedir (cc)…
          
          Ölüm kapıyı çalmadan, onu sevelim. 
          Ölümü ancak Allah-u Teâlâ’ya layık bir kul olduğumuzda severiz. Çünkü o zaman anlarız ki, ölüm bir ayrılık değil bir buluşmadır. Bir gün herkes ölümü tadacaktır. 
          
          Yüzlerin güldüğü yahutta ağladığı o günde yüzleri gülenlerden olalım. Bu yüzden ölümü Yaratan Rabbimiz bize ne emrediyorsa onu yapalım.
          
          “Sen ne dersen Ya Rabbi, odur.” Diyenlerden olup, hakkıyla kul olup, Allah için yaşayıp, Allah için şehit olanlardan olmak duasıyla…

Başımızdaki musibete benlik penceresinden baktığımızda onun adı gam, tasa ve kederdir. Ancak bir başka insanın gözünden kendi musibetimize baktığımızda onun adı nasihat ve ibret- tir. Melekler gözüyle baktığımızda yaşadıklarımız bir zikir, Rabbimiz açısından düşündüğümüzdeyse bu ancak bir tecellidir. Merkezden uzaklaşıldıkça başımıza gelenler bir felaket olmaktan çıkıp, bir hizmet ve bir ödül olmaya doğru yol almaktadır.
          
          Mecit Ömür Öztürk