Evremada ...
Hayatın zorluklarıyla 14 yaşında karşılaşmak zorunda kaldı.Annesi kanser olmuş ve ona hiçbir şey söylememişlerdi ve o durumun ciddiyetini 3 yıl sonra idrak edebilmişti son 2 ayda.
Günler zor geçiyordu anlamsız,korkulu karanlıktı ama içinde bir umut vardı.
Ve o bu umutu annesinin gözüne her baktığında görüyordu ama tek gördükleri umut değildi ; gelecekte ona olan özlemini,Allah'a neden benim Annem diyen haykırışlarınıda görüyordu.
Ona ait en net görüntüler son güne son saatlere olan görüntülerin olması deli ediyor özlemini eski yaşamını daha fazla istemesine sebep oluyordu tam bu noktada aklına yaşarken acı çekmektense ölmesi daha iyi mi diye bir soru geliyordu bu sorunun cevabını kimse veremez biliyordu ne gözünün önünde acı çekmesini isterdi ne de artık onun yanında olamayacağını bilmek isterdi cevabı anlamamak bilmemek için kimseye sormaya cesaret edemedi onun yerine başka konularda cesaretli olduğunu göstermek istedi.
16 yaşına kadar hem ev hanımı hem öğrenci oldu evde annesinin yokluğunu aratmamak için okuldan her geldiğinde evi temizliyor yemek yapıyor ve derslerine çalışıyordu zordu hayat ama biliyordu ki eğer bunları yapmazsa babası evlenecekti. Zaten ne yaptıysa bunun önüne geçemedi ...
