Zıt bir insanım.
 Bazen ölmeyi istemek ve ölümleri severken hikayelerde ve filmlerdeki karakterlerin ölmesini kaldıramaz ağlamaya başlarım. Gerçek hatta zaten gerçekler varken bunu neden kiaplara ve filmlere yansıtırlardı ki anlamıyorum gerçek hayatta mutluluk arada kapımıza uğrar bence mutluluk  kitaplarda hep olmalıydı hep olmasada sonu hep mutlu bitmeli öyle değil mi ? 
Müziği severim müziğinde bir nevi hayal gücüne dayandığına inansamda hayal güce dayalı şeylerin mutlu bitmesine inanan ben.Hareketli ve eğlenceli müzikleri değil slow ve ağır mutsuzluk ve bol acı içeren müziklerden hoşanırım. 
İş damak zevkine gelirse
Tuzu severim ama tuzdan yapılan pasataları terci etmem hâtta hiç etmem.
Tatlıya ve şekere bayılırım ama içeceklerde tercih etmem tek şekerli içtiğim içecek çikolatalı süt. 
Yükseklikten ve insanlardan korkarım. Yükseklikten kormama rağmen paraşütle uçaktan atlamak uçağa binmek  ve şu luna parklarda adını bilmediğim ama insanı havaya uçuran şeye binmek  gibi uçuk hayalerim var. İnsanlardan korkarım çünkü... En çok onlar yaktı beni en çok onlar acıttı kalbimi bu yüzden çok insana değer vermeyi tercih etmem değer verdiklerimide zor bırakırım insanları sevmememe yada korkmama rağmen onlarla iyi anlaşırım 
Çevredekiler sessiz bir kız olduğumu söylerler ama arkadaşları tam tersi olduğuma idea ederler
Erkek düşmanıyım okuladaki erkeklerden , kibar (kasıntı ve yılışık erkekler) ve kaba erkekleri sevmem ama evlenmeyi düşündüğüm bir sürü film oyuncuları müzik yapan erkekler ve mankenler var elimden gelse hepsiyle evlenip yedi kocalı Hürmüzü geçip 1000  kocalı Aleyna diye anılmak gibi hayallerim var. Evlenmeyi düşünmesemde çocuk sahibi olmayı olmazsada evlatlık edinmeyi istiyorum. 
En sevdiğim renk mavi vesiyah geceyi gündüzden daha çok severim. Dolabımda bir kaç renk hariç siyahtan başka renk bulunmaz maviyi sevmeme rağmen mavi renk giiyinmeyi sevmek 
Ben buyum ben Aleynayım.
Belki üşeneceksin sen bunu okumaya yinede teşekkür ederim （＾ｖ＾）