az önce instagram hesabıma girdim, ilk arkadaşlarımdan birinin yazdığını gördüm ve çok duygulandım. çocukluğumun beraber geçtiği insanlarla şu an neredeyse hiçbir şey olmak çok koydu. yıllarca birbirimizin dertlerini dinledik, ağladık, güldük. ben bu tür mesajları yazmayı beceremem ama o kadar içim acıdıki anlatamam. sanaldan, normal hayattan yaptığım sahte, sadece işi düşünce yaptığım arkadaşlıkları düşündüm. onların kıymetini anladım, safdık, safken birbirimize bağlıydık. ne yazdığımı inanın bende bilmiyorum ama yazmak istiyorum.
en başta, Gece, Zehra, Ayşe, Buse ve Mayıs olmak üzere; Dileğe, Aygül’e, Ela’ya, Yaren’e, Çınar’a, Atlas’a, Ateş’e, Sümeyye’ye, Yahya’ya, Hazal’a ve Mert’e. Hepinize teşekkür ederim, ne kadar hiçbiriniz bunu göremeyecek olsa bile bunu yazacağım, hepinizle ne yaşadıysak yaşayalım. Her zaman en saf halim hep sizinleydi, en saf haliniz benimleydi. Hepinizi çok özledim, çok seviyorum❤️