සමාවෙන්න කියලා යන්නයි මන් ආවේ..මන් මගේ කතාව unpublished කලා..ඒකේ මුකුත් අවුල් කෑලි නෑ..කියවපු අය දන්නවනේ..(නැව් ස්ටෝරි ගැනැයි,18+,21+ story ගැන මම මුකුත් කියන්නෙ නෑ..මොකද මම ඔය තියෙන නැව් ඔක්කොටම ආසයි සහ මම නැව් ff කියවන කෙනෙක්..කතාව ලස්සන නම් මට ඒකේ ජාතකේ වැඩක් නෑ..)
ඒත් Report ගහන අය කතාව කියව කියව රිපෝට් ගහන්නෙ නෑනේ...අවධානමක් අරගන්නත් බෑනේ..ඉතින් මගේ කතාව ඔය කාරන එකකටවත් අදාලා නොවුනත් මන් කතාව unpublished කලා..
ඒ වගේම මේ සිද්දිය නිසා කතා unpublished කරන්න වෙච්ච ඔක්කොම ගැන දුකයි..
දැන් තමා මගේ කතාව කියවපු අයට දුකම ආරංචිය දෙන්නෙ..මන් A/l ඉවර වෙනකන් ආයේ කතාව publish කරන්නෙ නෑ සහ update දෙන්නෙ නෑ..ඔයාලා මාව තේරුන් ගනී කියලා හිතනවා..මන් අනිවාර්යයෙන් a/l ඉවර උන හැටියේ ඉතුරු ටික ලියනවා..promise..මන් පොරොන්දු කඩන්නෙ නෑ..කියපු විදිහට update දෙන්න බැරි වෙන්නෙ මේ a/l නිසා..ඇත්තටම sorry...
See you soon..ආදරෙයි මගේ කතාකියවපු ඔක්කොටම..Saranghe..I purple you..මට ඔයාලව ගොඩක් මතක් වෙයි..මාව අමතක කරන්න එපා...
ගිම්හානයේ ඉරු ගින්නට දැවෙන ගහක්..
කොල එකින් එක හලනවා..
ගැලවිලා යන එක කොළයක් කොළයක් ගානේ ගහට වෙන්වීමේ වේදනාව දැනෙනවා..
ඒත් ගහ දන්නවා..
මේ වෙලාවේ මන් මගේ කොළ හැලුවේ නැත්තම් මේ ඉර ගින්නට මාව සම්පූර්ණයෙන් දැවෙනවා කියලා..
ඒ වගේම ඒ ගහ තව දෙයක් දන්න්වා.
ගිමිහානය ගෙවෙනවා..
සීත කාලේ සීතලත් දරා ගන්න වෙනවා..
ඒත් වසන්තය එනවා..
අලුතෙන් දළු දාන කොළ..
අලුත් බැඳීමක්..
අලුත් ආරම්භයක්..
වසන්තය ඉක්මනට එයි...