Nienawidzę deszczu. Jest w nim za dużo nieba, którego tak mi brakuje.
Kiedyś pisałam opowiadania, bo czułam, że to dobre, że komuś się przyda to, co chcę dać. Teraz jestem zgaszoną świeczką w morzu innych, takich samych świeczek. Może ktoś kiedyś pomoże mi wstać. Żebym przestała umierać każdego dnia.
Following
Sign up to join the largest storytelling community
or
Stories by Ida
Tears on the sidewalk | Harry Styl...
Zbierając cię z chodnika czułam złość, wiesz?
Złość, że wolałeś kłaść twarz na bruku, niż przy mojej twarzy.
...
Uśpione słowa
ludzie są zbyt głośni
nie dają spać słowom
wiersze małe i duże